เกิดอะไรขึ้นกับเขา..
“กะ เกิดอะไรขึ้น..ทำไม ใครทำ” ฉันเอามือปิดปากแน่น อย่าร้องนะลินิน อย่าร้อง
(ผู้มีอิทธิพล...)
“ถึงกับฆ่ากันเลยเหรอ สงสารอ่ะ เฮ้อ ฉันเครียดเลย น้ำตาจะไหล ไม่อยากร้อง ไม่อยากเครียด กลัวลูกเครียดตาม โอ้ยยย !”
(ใจเย็นๆ)
ฉันรีบกดวาง..ไม่อยากฟังอะไรไปมากกว่านี้ กลัวตัวเองไม่ไหว กลัวร้องไห้ออกมา...
ตอนนี้ฉันนั่งถอนหายใจอยู่พักใหญ่ พยายามจะไม่เครียด แต่ก็ทำไม่ได้เขาเลี้ยงฉันมา ตั้งแต่จำความได้ฉันก็เรียกเขาว่าพ่อมาตลอด
ถึงฉันจะถูกขโมยมา ถูกเอาเปรียบ แต่ที่ผ่านมาฉันก็คิดว่าเขาคือพ่อ คือผู้มีพระคุณ
“แม่ขอโทษลูก เฮ้อ แม่จะไม่เครียด พยายามอยู่ๆ” ฉันลูบท้องตัวเองเบาๆ จนหมอเท็น บีบมือฉันแน่น
“เป็นอะไร คุยกัน..ระบายออกมา” ฉันเม้มปาก มองหน้าสามีก็จะร้องไห้อีกแล้ว
“ลินิน..อย่าเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจบอกเขาไป
“พ่อเลี้ยงโดนยิง...เสียแล้วค
