“เรียกหมอทำไม..ป่วยเป็นอะไร?” ฉันเม้มปากแน่น ตัวสั่นตามแรงกระแทกไม่หยุด โอ้ย! ฉันต้องมีสมาธิแค่ไหนถึงจะตอบเขาได้เนี่ย~ ฮืออ
ปึก ปึก ปึก~
“อ๊ะ ~ หมอคะ อ๊าส์ ไม่ได้ป่วยค่ะ โอ้ยย “ ฉันกัดปากแน่น ใจจะขาดแล้ว ใจจะขาดแล้วจริงๆ แค่โกหกว่าเป็นเมนส์เอ๊ง ทำไมถึงทำกันขนาดนี้
“อื้ม..เสียวชิบ” หมอสกินบีบขาฉันแน่น ฉันเองได้แต่ส่งกำลังใจให้เขา พยายามบีบมือนุ่มนั้นเบาๆ หวังให้เขาผ่อนคลาย
“สู้ๆค่ะ^^” แต่ เขาหยุดเอวที่กระแทกฉันทันที อ้าว!
“ฮือ หยุดทำไมคะ ไม่หยุดสิ”
“เกือบหมดอารมณ์...” อะไร ฉันแค่ให้กำลังใจเองนะ!
“กำลังใจไงคะ กำลังใจจากเบื้องล่าง..^^ ก้มมาๆ เดี๋ยวหอมให้กำลังใจด้วย..” เขาดูมึนๆ แต่ก็ก้มลงมา เอาศอกค้ำเตียง
ฟอด ~ ฉันหอมแก้มนุ่มๆเขาฟอดใหญ่
“กวนจริง..” เขาโน้มลงมาหอมแก้มฉันกลับ ก่อนจะจุมพิตที่ปากฉันเบาๆ หนึ่งที แล้ว...
ปึก ปึก ปึก~ อ๊ายยย ~ มีแรงขึ้นมาทันที ฉันเริ่มจุกท้องน้อย..มันหน่วง
