“อะ...อร่อยจ้ะ”
เขาตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง แต่ก็ตักข้าวต้มนั้นกิน
“นี่ยาค่ะ แก้ปวด แก้อักเสบ”
อันดามันวางยาไว้ตรงหน้าสามี เธอก็ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำกับเขานัก รู้ว่าเขาเจ็บตัวเช่นนี้
ชายหนุ่มทำหน้าเหยเกทันทีที่เห็นยา เขาไม่ชอบกินยาที่สุดในโลก
“ไม่เอา ไม่ชอบกินยา”
เขาตอบเสียงเรียบแฝงไว้ด้วยความเบื่อหน่าย เลื่อนยาให้พ้นจากตำแหน่งสายตา
“แต่พี่ก้องน่าจะปวดแผล ควรกินยาเสียหน่อยนะคะ”
น้ำเสียงอ่อนลงและความเป็นห่วงของเธอที่มีต่อเขา เขารับรู้... แต่จะให้กินยา เขาไม่ทำเด็ดขาด
“ไม่ พี่ไม่เป็นไรแล้ว ถือว่าหายกันก็แล้วกัน กับเรื่องเมื่อวาน”
เสียงเขาอ่อนลง จนอันดามันสำนึกผิดไปเหมือนกัน ว่าเธอทำกับเขารุนแรงเกินไปหรือเปล่า
“หวานขอโทษที่ทำกับพี่ก้องเกินไป เป็นยังไงบ้างคะ”
อันดามันยื่นมือไปสัมผัสหน้าชายหนุ่ม เขาสะดุ้งร้องครางด้วยความเจ็บ
“ขอโทษค่ะ หวานมือหนักไปหน่อย”
“ไม่หน่อยล่ะ หนักมากที
