“หวานจ๋า หมดแรงเลยเหรอ เดี๋ยวจะพาขึ้นห้อง คอยดูว่าตื่นขึ้นมาจะทำยังไง พรุ่งนี้สนุกแน่”
คนเจ้าเล่ห์แสนกลดวงตาเป็นประกายกล้า มองลูกแกะเนื้อหวานแสนน้อยดื้อรั้นที่ตกเป็นเหงื่อด้วยความสมใจ
ร่างสูงตวัดร่างบอบบางอ่อนแรงขึ้นสู่อ้อมแขนแล้วพาขึ้นห้องนอน กอดรัดร่างเปลือยของเมียสาวแนบอก ห่มผ้าให้อย่างเอาใจ กดจุมพิตซ้ำไปซ้ำมา มือก็สาละวนกับการลูบไล้ฟอนเฟ้นเรือนร่างไม่ห่างหายจนหลับไปด้วยรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อหวานเยี่ยงชาย
อันดามันผวาร่างลุกจากที่นอน มองร่างตัวเองที่เปลือยเปล่า แถมยังถูกทิ้งร่องรอยรักปรากฏให้เห็นเต็มไปหมด หน้าใสก็แดงซ่าน มองหาตัวต้นเหตุที่เอาเปรียบเธอเกินเวลาก็ไม่เจอ รีบลุกจากเตียงไม่ลืมใช้ผ้าห่มผืนหนาห่อหุ้มกายเอาไว้ เผื่อเขาจะยังอยู่ในห้อง เธอย่องไปลองบิดประตูห้องน้ำแต่ว่าปรากฏด้านในไม่มีคน หาจนทั่วก็ไม่มี คิดได้ดังนั้นก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงไปด้านล่าง ความคิดแรกก็คือเขาไม
