หญิงสาวหน้างอ มองไข่เจียวในกระทะด้วยสีหน้าปูเลี่ยน แม้จะรักก็เถอะ แต่ถ้าเธอทำอาหารห่วยแบบนี้ สักวันก้องทวีปต้องเบื่อแน่นอน เขาบอกว่าผู้หญิงเสน่ห์อยู่ที่ปลายจวัก แต่เธอไม่มีตรงนั้นสักนิด ยิ่งคิดยิ่งเครียดโดยไม่รู้ตัว
“ทำอะไรอยู่จ๊ะหวาน”
คำทักทายของก้องทวีปทำให้อันดามันสะดุ้งโหยง หญิงสาวเอาฝาหม้อมาปิดไข่เจียวไหม้ๆ ในกระทะ หันมาหาเขาด้วยใบหน้าเหยๆ ชายหนุ่มเลิกคิ้วเข้มมองหน้าภรรยา เดินเข้าไปใกล้ทำท่าจะเปิดกระทะอยู่ว่าเธอทำอะไร
“อย่านะคะพี่ก้อง”
อันดามันทุบมือ ผลักร่างสูงให้ไปอยู่อีกด้าน หันไปมองกระทะที่ส่งกลิ่นเหม็นไหม้ด้วยใบหน้าเซ็งจัด
“ทำไมล่ะ”
เขาถาม... แต่พอพยายามสูดดมแล้วได้กลิ่นเหม็นไหม้ก็พอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่เขาดึงมือภรรยาออกเดินไปเปิดฝาหม้อที่เธอปกปิดหลักฐานชิ้นสำคัญเอาไว้
“อย่า”
อันดามันพูดได้แค่นั้นก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อเขาจ้องมองไข่เจียวของเธอ
เขารู้ว่าคนไม่เคยทำอาห
