“หวาน” ก้องทวีปเรียกเจ้าสาวเสียงพร่า
อันดามันจับราวบันไดแน่นทันทีที่เขาสอดมือเข้าในซับในตัวน้อย ซอนไซ้เข้าสู่กลีบเนื้อฉ่ำชื้น นิ้วเรียวลากไล้ขึ้นลงตามรอยแยกของกลีบพฤกษาสาวสด ร่างสาวสะท้านขาสั่นส่ายหน้าไปมาด้วยความกระสันเสียว พยายามบิดกายดิ้นเร่าหนีจากการกระทำแสนหวาม ทรมานร่างกายและจิตใจของเธออยู่
“จะหนีไปไหน คืนนี้หนีไม่พ้นหรอก”
น้ำเสียงทุ้มห้าวขู่เสียงพร่า อันดามันครางกระเส่าเมื่อนิ้วของเขาไถลเข้าออกในช่อดอกไม้งามเป็นจังหวะสะท้าน ผนังเนื้อสาวอ่อนไหวตอดรัดนิ้วเรียวทุกลีลาสวาท จนกระตุกร่างสั่นระริกด้วยความวาบหวิวที่ปะทุในร่างอรชร
“พอใจแล้วใช่ไหม พอใจแล้วก็ปล่อย”
อันดามันฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรง ชายหนุ่มลูบหน้าไปมามองด้วยดวงตาเป็นประกายกล้า
“ยังไม่พอ”
ได้ยินดังนั้น เธอไม่มีเวลาอีกแล้ว สิ่งที่ควรทำคือหนีเขาไปให้พ้น ผลักเขาเต็มแรง เท้าเรียวรีบวิ่งหนีลงบันไดบ้านลงไปอย่างกระเ
