“ทำให้เจ็บจะได้รู้ ตอบไม่ตรงคำถาม”
เขาบีบจมูกด้วยความมันเขี้ยว
“งั้นหวานจะถามพี่ก้องบ้าง พี่ก้องยังรักคุณเพ็ญอยู่อีกไหมคะ”
เธอไม่ตอบแต่ถามกลับ
“ไหนหวานบอกให้พี่ถามก่อน พี่ก็ควรได้คำตอบก่อน”
“งั้นเป่ายิงฉุบกัน” เธอต่อรอง
“ได้เลย”
ทั้งสองหันหน้าเข้าหากันเป่ายิงฉุบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แล้วสุดท้ายก้องทวีปก็แพ้ เพราะเขาเป็นกระดาษเลยถูกกรรไกรตัดฉับๆ ไม่ยั้ง
“ตัดให้ขาดเลย ฉับๆๆ”
อันดามันใช้สองนิ้วคีบตัดฝ่ามือชายหนุ่มอย่างแสนซน
“โอเค พี่แพ้แล้ว” พอเขาจะเล่า เธอก็ใช้นิ้วชี้ปิดปากเขาไว้ก่อน
“พี่ก้องต้องสัญญาว่าจะพูดความจริง หวานอยากได้ยินความจริงจากปากของพี่”
เธอขอร้องเขาด้วยความรู้สึกจากภายในจิตใจ แม้คำตอบจะเป็นเช่นไร เธอก็เตรียมพร้อมแล้ว
“พี่รักหวาน”
ก้องทวีปกลั้นใจรีบพูดออกไป แล้วก็ต้องหน้าแดงแกล้งเป็นกอดเธอแน่นกดศีรษะน้อยให้ซุกอก ไม่อยากมองสบตากับเธอ อันดามันดิ้นรนออกจากอ้
