ภูผาเดินเตร็ดเตร่ไปตามหาดทรายสีขาวเนียน ในมือมีเบียร์รสนุ่มอยู่หนึ่งกระป๋องที่เพิ่งจะเปิดดื่มไปแค่ไม่กี่อึก เป็นเวลาเกือบสามเดือนกับการมาใช้ชีวิตอยู่ที่ภูเก็ต
หลังจากที่ดุจเดือนเอ่ยปากขอหย่าขาดการเป็นภรรยาของเขา
ภูผาไม่เสียดายหรือเสียใจสักนิดเพราะตั้งใจจะเลิกกับดุจเดือนอยู่แล้ว ตั้งแต่นาทีที่รู้ว่ายี่หวาเลิกกับอาทิตย์นั่นแหล่ะ
ดีเสียอีกที่เขาไม่ต้องกลายเป็นฝ่ายทิ้งหล่อนเสียเอง
แม้เมื่อรู้ข่าวจากเพื่อนๆที่บริษัทว่าอดีตเมียและอดีตเพื่อนกำลังจะร่วมหอลงโลงกันในต้นเดือนหน้า
แต่ภูผาก็ไม่ได้คิดจะสนใจ เขายินดีกับทั้งสองด้วยซ้ำที่ได้ลงเอยกัน
เพียงแต่...ตัวเขาล่ะ ทำไมต้องโดดเดี่ยวโดยไร้ยี่หวาข้างกาย
หล่อนใจดำมากที่หายไปแบบไม่ยอมให้เขาได้รู้อะไรเลย หลายครั้งที่ภูผาแอบไปดักรอดูยี่หวาที่หน้าบ้านหลังใหญ่โตของหล่อน เมื่อตอนที่เขายังอยู่กรุงเทพ
แต่ก็แทบไม่มีวี่แวว พวกคนใช้หรือแม้กระทั่งรปภ.ที่
