ยี่หวาลุกหนีภูผาเข้ามาในห้องเครื่องเรือตรงที่มีหลังคา ซึ่งเป็นบริเวณเดียวกับที่อาทิตย์ใช้ขับเรือนั่นเอง
หล่อนโกรธเขาและโมโหตัวเองที่กำลังถลำตัวและใจจนลืมความถูกต้อง แถมเวลาที่ยากลำบากแบบนี้ หล่อนกับภูผายังต้องมาอยู่กันตามลำพังอีก
"หวา...อย่าหนีพี่สิ"
ชายหนุ่มเดินตามมาแล้วทำหน้าตึงใส่
"อย่ามาใกล้ค่ะ เราควรห่างกันไว้"
หล่อนพูดเสียงแข็ง เมื่อเขาเข้ามานั่งลงข้าง ๆและทำท่าจะกอด
"ไม่! พี่ไม่ยอม"
ภูผาดื้อดึงแบบไม่อยากหาเหตุผลอะไรแล้ว
"พี่มีสิทธิ์นั้นด้วยเหรอคะ ถามจริง ๆ เถอะ นี่ไม่หวงเมียพี่บ้างเหรอ ที่ปล่อยไปเล่นน้ำกับพี่ซันสองคนแบบนั้น"
ยี่หวาตะคอกใส่เสียงกร้าว แววตาแดงกล่ำ
"แล้วหวาล่ะ ไม่หึงไอ้ซันเหรอ?"
ชายหนุ่มถามกลับน้ำเสียงไม่ต่างกัน แต่ยี่หวาได้แต่นิ่งและไม่ยอมตอบ
ภูผาขยับตัวเข้ามาใกล้ จับปลายคางมนกลมให้เงยหน้ามามองพลางสบตา
"แต่พี่หึงและหวงมาก เวลาหวาอยู่กับไอ้ซัน"
จบประโยค
