ติดใจจนอยากซ้ำ
1591 Words
TANTAI : TALK
"มิิ้วกี้จะขายอาบอบนวดทำไมวะ ที่นั่นทำเงินให้เธอปีๆ รายได้มหาศาลเลยนะ"
หลังจากรถเคลื่อนออกมาจากคอนโดคุณเจย์เดนก็ถามขึ้นทันที วันนี้ที่ผมจะไปที่คลับหรืออาบอบนวดของมิ้วกี้ผมไม่ได้ไปปลดปล่อยอย่างที่คุยเล่นกับมิเชลหรอก แต่รับหน้าที่เป็นนายหน้าหาคนไปเซ้ง Asgrad Clubให้มิ้วกี้ ซึ่งคุณเจย์เดนกำลังสนใจอยู่พอดี
"เห็นบอกว่ามีปัญหาเรื่องสุขภาพ เลยอยากหยุดแค่นี้แต่ก็ห่วงน้องๆ พนักงานหากต้องขายคลับให้ใครที่ไม่รู้จัก เพราะบางคนก็ทำงานด้วยตั้งแต่พ่อเลี้ยงของเธอบริหาร"
"มึงไม่ซื้อต่อเลยล่ะ มิ้วกี้เป็นแฟนเก่ามึงไม่ใช่เหรอ ถือว่าช่วยๆ กัน"
ผมถึงกับหัวเราะออกมากับคำพูดของคุณเจย์เดน
"แค่ดูแลกาสิโนช่วยนายผมก็แทบรากเลือดแล้วนะครับ อีกอย่างคุณก็รู้ว่าอีกไม่นานผมจะย้ายกลับไปอยู่อเมริกาแล้ว"
ผมอธิบาย ซึ่งต้องบอกว่าผมกับมิ้วกี้เราติดต่อเรื่องธุรกิจกันมาหลายปี เพราะที่กาสิโนของคุณดินมีคลับเหมือนกันกับของมิ้วกี้ หลายครั้งที่คลับใดคลับหนึ่งรองรับลูกค้าไม่พอเราก็จะส่งลูกค้าให้กันเป็นประจำ มันเป็นความสัมพันธ์เชิงธุรกิจหากไม่รวมเรื่องที่ผมเคยจีบเธอตอนเรียนอยู่ม.3 ซึ่งตอนนั้นเธอกลับหักอกผมจนไม่เหลือชิ้นดี
ก็แหงสิ ตอนนั้นผมมันไม่เลิศ เป็นแค่ลูกของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่หาเช้ากินค่ำจะเอาอะไรไปสู้กับมิ้วกี้ลูกเสี่ยเจ้าของธุรกิจอาบอบนวด แต่ก็นั่นล่ะครับ มันเป็นแค่เรื่องเล่าในวัยเด็ก ตอนนี้อายุเข้า30แล้วต่างคนก็ต่างทำมาหากินไม่ได้คิดถึงเรื่องความรักป๊อปปี้เลิฟนั่นแล้ว
ตอนที่ผมย้ายมาทำงานกับคุณดินในปีแรกผมได้เจอกับมิ้วกี้อีกครั้งในฐานะของผู้บริหาร Asgrad Club งานที่เราต้องดีลกันทำให้เรากลับมาเป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันอีกครั้ง แต่ทุกอย่างเป็นเรื่องของผลประโยชน์ล้วนๆ ไม่มีอย่างอื่นผสม
@ Asgrad Club
"ไอ้ฟามึงขับไปจอดที่จอดรถโซนวีวีไอพีตรงซ้ายมือได้เลย กูเป็นเมมเบอร์ที่นี่"
"ครับพี่" ฟาโรซึ่งรับหน้าที่คนขับหักพวงมาลัยรถเลี้ยวไปตามทางที่ผมบอกทันที
"มาบ่อย" คุณเจย์เดนแทรกขึ้นทันควันคล้ายรอจังหวะเหมาะแซะผมอยู่แล้ว
ที่ผมมีเมมเบอร์การ์ดระดับวีวีไอพีก็ไม่ใช่ว่าสมัครเองหรอกนะ มิ้วกี้จัดการให้ทั้งนั้น
"เปล่าครับ มิ้วกี้ให้ไว้น่ะ เวลาที่พาแขกระดับบิ๊กๆ มาใช้บริการจะได้ไม่เสียเวลา"
"เหรอ ว่าแต่เด็กที่นี่เด็ดไหมวะ"
"ก็..." ผมเลือกที่จะไม่ออกความคิดเห็นเป็นพิเศษถึงแม้จะติดใจคนล่าสุดมากแค่ไหนก็ตาม "อยากรู้คืนนี้ก็ลองใช้บริการสักสองชั่วโมงสิครับ"
"เชรด! สองชั่วโมงมันจะไปพออะไรวะ ไอ้ฟามึงขับเร็วๆ ดิ๊เครื่องกูแม่งโคตรร้อนเลยตอนนี้"
บอกเลยว่าคืนนั้นผมโคตรติดใจ ถึงจะเมามากไปหน่อยแต่ทุกสัมผัสมันยังตราตรึงเหมือนเพิ่งขึ้นเตียงมาหมาดๆ มันหยดจนอยากมาซ้ำ เลยต้องย้ำกับมิ้วกี้เอาไว้ว่าห้ามปล่อยเด็กนั่นไปรับงานคนอื่น ให้เก็บเอาไว้ดูแลผมแค่คนเดียว ที่ผ่านมาผมก็มีซื้อกินบ้างตามประสาคนโสด แต่ยังไม่เคยติดใจใครจนถึงขั้นเรียกมาซ้ำเหมือนเด็กคนนั้นเลย
พริกหอม ผมจำชื่อเธอได้ดี
"สวัสดีค่ะคุณแทนไท" พอเข้ามาภายในคลับก็พบกับไอวี่เลขาของมิ้วกี้ซึ่งรอต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว
"ผมพาคุณเจย์เดนมาคุยเรื่องคลับกับมิ้วกี้"
"เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ คุณมิ้วกำลังคุยกับแขกพิเศษอยู่ค่ะ"
"นานไหม"
"ไม่นาน...เอ๊ะ! เหมือนแขกจะกลับพอดีเลย"
ผมมองตามสายตาของไอวี่ไป ทำให้พบกับร่างสูงในชุดสูทดูดีเดินนำหน้าคนติดตามออกมาจากห้องรับรองพิเศษ ถ้าเป็นลูกค้าทั่วไปที่มาใช้บริการในคลับผมก็คงไม่สนใจอะไร แต่นั่นคือกวิน สิวารมณ์ผู้ชายที่มิเชลเพื่อนผมเครมเอาไว้นักหนาว่าเกิดอยู่ในตระกูลชั้นผู้ดี
หมอนั่นมาทำอะไรที่นี่นะ
เพราะที่นี่ไม่ใช่แค่คลับสำหรับเที่ยวแบบอาบอบนวดเพียงอย่างเดียว ยังมีร้านอาหาร ห้องประชุมและผับอีกด้วย ฉะนั้นคนที่มาใช้บริการที่นี่จึงไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อมาหิ้วเด็กไปเสพสุขเพียงอย่างเดียว
สักพักต่อมาไอวี่ก็เดินนำพวกเรามายังห้องรับรองซึ่งมีมิ้วกี้นั่งรออยู่ก่อนแล้ว สีหน้าของเธอดูไม่สู้ดีเท่าไหร่แต่ก็ยิ้มทักทายผมตามปกติ
"สวัสดีค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะคุณเจย์เดนพอดีมิ้วกี้มีธุระด่วนนิดหน่อยค่ะ" เธอยกมือไหว้แล้วผายมือไปยังโซฟาที่ว่าง ซึ่งผมกับคุณเจเดนย์ก็เข้าไปนั่งด้วยท่าทางปกติ โดยมีสาวๆ เข้ามาชงเครื่องดื่มเสิร์ฟให้พวกเรา
"ไม่เป็นไรครับ แต่คุณมิ้วกี้ลดให้ผมสักสิบเปอร์เซ็นต์ก็ดี"
หัวการค้าแบบคุณเจย์เดนนั้นหรือจะพลาดการต่อรองราคา แม้แต่ปลาในตลาดแม่ค้าลดให้แล้วเขายังขอต่อราคาลดเพิ่มพิเศษเลย
"เรื่องนั้นไม่มีปัญหาเลยค่ะคุณเจย์เดน ขอบคุณนะแทนที่หาคนมาดูคลับให้" เธอหันมายิ้มให้ผม
"ไม่เป็นไร แต่มีเรื่องอยากถามหน่อย"
"ถ้าเรื่องนั้น...ไอวี่ไปเรียกพริกหอมมาให้คุณแทนไป" มิ้วกี้หันไปบอกไอวี่จากนั้นก็หันมายิ้มให้กับผม "มิ้วทำตามที่แทนขอแล้วนะ ที่เหลือก็คุยกับเด็กเอาแล้วกัน"
"ไม่ใช่เรื่องนั้น นี่เห็นหน้าเราก็คิดว่าจะมารับเด็กไปตอกอย่างเดียวเลยเหรอ"
"อ้าว ไม่ใช่เรื่องพริกหอมแล้วเรื่องอะไรล่ะ"
"เรื่องผู้ชายคนที่เดินออกไปจากห้องเมื่อกี้ เขาเป็นแขกของที่นี่เหรอ" ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจเรื่องเด็กที่ชื่อพริกหอมแล้วแต่กำลังมุ่งความสนใจไปที่กวินมากกว่า
"ทะ...แทนรู้จักเขาด้วยเหรอ"
"ทำไมจะไม่รู้จัก นั่นลูกเจ้าสัวธนินทร์เลยนะ"
"นั่นสินะ เขาออกจะมีชื่อเสียงขนาดนั้น" เสี้ยววินาทีที่มิ้วกี้เอ่ยถึงกวินผมเห็นแววตาสีหน้าของเธอหม่นมองลงไปเล็กน้อย แต่ก็คลี่ยิ้มแกรนๆ ออกมาบดบัง "เขาก็มาผ่อนคลายอย่างที่ผู้ชายแบบแทนชอบทำนั่นแหละ"
"ในห้องเธอเนี่ยนะ ผ่อนคลายกับเธอเหรอ ขอโทษที่ถามตรงๆ"
ผมหรี่ตามองมิ้วกี้ด้วยความสงสัยที่ก่อตัวขึ้น หากไม่ใช่ว่าแม่นี่กำลังท้องอ่อนๆ ผมคงไม่ถาม ประเด็นคือมิ้วกี้รู้ว่าตัวเองท้องแล้วยังจะทำงานอย่างว่าอยู่อีกเหรอ ทั้งที่เธอคือเจ้าของคลับไม่ต้องมารับแขกเหมือนเด็กๆ ในคลับ
"อ่า นั่นไงพริกหอมมาแล้ว"
มิ้วกี้เฉไฉพยักหน้าไปทางเด็กสาวที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีขาวโชว์สัดส่วนกะทัดรัดของสาววัยแรกแย้ม พริกหอมเดินเข้ามาพร้อมกับยกมือไหว้ผมซึ่งก็ทำเพียงพยักหน้าให้ โดยที่เธอก็เดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันกับผมแต่เว้นระยะห่างพอสมควร
"พริกหอมดูแลเฮียแทนด้วย"
"ค่ะพี่มิ้วกี้" พริกหอมรับคำจากนั้นก็หันไปชงเหล้าให้ผมอย่างที่เธอเคยทำเมื่อครั้งที่แล้ว
"ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มคุยเรื่องคลับกันดีกว่าครับ อย่าไปสนใจไอ้นั่นเลย มันเพิ่งออกมาจากป่าให้มันได้อยู่กับอะไรสวยๆ งามๆ บ้าง"
"ผมก็เข้าป่าไปพร้อมกับคุณไม่ใช่หรือไง" ผมสวนกลับทันควัน
"แบบนี้คุณเจย์เดนก็ต้องการอะไรสวยๆ งามๆ เหมือนกันใช่ไหมคะ"
"ต้องการตั้งแต่เลี้ยวรถเข้ามาที่คลับเลยล่ะครับ"
"ถ้าอย่างนั้นตามมิ้วกี้มาเลยค่ะ มิ้วกี้จะพาไปทัวร์คลับที่นี่มีแต่อะไรสวยๆ งามๆ คุณจะได้ตัดสินใจง่ายขึ้น"
หลังจากนั้นมิ้วกี้กับคุณเจย์เดนก็เดินออกไปคุยกันข้างนอก จะเหลือก็แต่ผมกับพริกหอมที่อยู่ในห้องรับรองกันสองต่อสอง
"ฮะ...เฮียเรียกหาหนูเหรอคะ" เด็กสาวตรงหน้าเอ่ยกับผมด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย มือเล็กสั่นเทาตอนที่ยื่นแก้วเครื่องดื่มมาให้ผม อย่าบอกนะว่าคืนนั้นผมทำให้พริกหอมกลัวจนไม่อยากเข้าใกล้
"อืม เฮียมาเอาคำตอบเรื่องที่เฮียยื่นข้อเสนอให้ หนูจะว่ายังไง"
- Writer
