"เล่นอะไร เมาแล้วเรื้อน" เขาก้มลงไปนับขวดเบียร์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะกระจก "หกขวด น่าจะเริ่มเมาละ ผมว่ากลับห้องไปพักผ่อนดีกว่ามั้ง"
"ไม่แทน เรามีสติดีทุกอย่าง เราไม่ได้เมาเหล้าแต่เมารักแทน รักมานานแล้วด้วย"
ใบหน้าสวยเลื่อนเข้าไปใกล้คนตัวโตที่นั่งมองเธอด้วยสีหน้านิ่งเรียบ แทนไทไม่พูดหรือแสดงท่าทางใดออกมานั่นอาจเป็นเพราะเขาคงช็อกไปแล้ว
มิเชลเลือกสิ่งที่เสี่ยงที่สุดและไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะทำ กระทั่งริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเคลื่อนเข้าไปสัมผัสริมฝีปากของแทนไทแล้วบรรจงจูบเขาอย่างอ่อนโยน
...ทว่าแทนไทก็ยังคงนิ่ง ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกชาไปทั้งดวงและรู้คำตอบจุดจบของเรื่องนี้แล้ว
"เชล อย่าทำแบบนี้ ผมกับคุณเราเป็นเพื่อนกันนะ"
สุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายผละออก ลนลานขยับไปนั่งโซฟาตัวอื่นราวกับว่ากำลังทำเรื่องผิดบาปต่อแม่ชียังไงยังงั้น
"แต่เราไม่ได้คิดกับแทนแค่เพื่อน มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เราอยู่ด้วยกันที่อเ
