เราสองคนอยู่เที่ยวต่อถึงสองวัน ซึ่งวันนี้มีแผนเดินทางกลับกรุงเทพในช่วงสายๆ แม้ว่าแด๊ดดี๊จะโทรมาตามจิกให้กลับตั้งแต่ไก่โห่ก็เถอะ ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในกรอบที่คนเป็นพ่อสร้างขึ้นในวัยยี่สิบเจ็ดปี กลับไปถึงคงต้องคุยกันสักหน่อยแล้ว เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นช่วงนี้แด๊ดดี๊ถึงได้พยายามตีกรอบให้ชีวิตของฉันซะเหลือเกิน
"อยากทานอะไรอีกไหมผมจะสั่งให้" แทนไทเงยหน้าขึ้นถามในขณะที่บีบเลมอนลงบนอาหารเช้าที่ฉันเลือกทาน จากนั้นก็เลื่อนจานอาหารมาวางลงด้านหน้าให้
"แค่นี้ก็พอแล้ว เช้าๆ เราทานอะไรได้ไม่ค่อยเยอะหรอก ชิมไหม" ฉันไม่รอคำตอบแต่ใช้ส้อมจิ้มไข่ดาวน้ำป้อนเข้าปากให้แทนไทเลย เขาเคี้ยวช้าๆ ภายใต้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่จับจ้องมาทางฉัน
"อร่อยไหมคะ"
"อืม ก็รสชาติไข่"
"ช่วงนี้แทนชอบว่าเราจ้ำม้ำอ่ะ เลยกินไข่กับปลาเป็นหลัก"
"อย่าบอกนะว่าเก็บคำพูดผมไปคิดมากน่ะ"
"มันก็มีบ้าง เพราะเราอยากสวยตลอดเ
