เหลี่ยมรักร้าย ... นายเพลย์บอย

จุดเริ่มต้น

ไบร์ทวิ่งลงมาจนถึงด้านล่างวิ่งไปสุดซอยจนมุม ไม่มีที่กำบัง ตัดสินใจลงไปซ่อนในถังขยะใบใหญ่ เอาขยะมาปิดๆไว้ด้านบน

เมฆมาถึงเห็นว่าเป็นทางตัน

" ไปไหนของมันวะ เห็นอยู่ว่ามันวิ่งมาทางนี้ "

" พี่เมฆจ๋า กลับบ้านเถอะจ๊ะ "

" มึงนี่มันร่านจริงนะอีริสา กลับไปมึงโดนแน่ "

เมฆลากริสากลับไปที่ห้องทันที

เมื่อเห็นว่าด้านนอกเงียบสนิท คิดว่าสองผัวเมียนั่นน่าจะไปแล้ว ไบร์ทจึงออกมาในสภาพเหม็นเน่าไปทั้งตัว

" เวรเอ๊ย!! ซวยอะไรขนาดนี้วะ หน้าตากูหล่อขนาดนี้ เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะต้องเป็นชู้กับเมียชาวบ้านเล๊ย "

สบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะเดินไปขึ้นรถขับไปหาภูมิ ลูกพี่ลูกน้องเขา

ภูมิเปิดประตูออกมาก็ต้องผงะ เอามือบีบจมูกทันทีเพราะกลิ่นที่โชยมาเตะจมูกอย่างแรง

" ไอ้ไบร์ท มึงไปทำอะไรมาวะ สภาพเหมือนตกถังขยะ "

" ก็ตกถังขยะอ่ะดิ ซวยฉิบหายเลย "

" เกิดอะไรขึ้นวะ "

" เดี๋ยวค่อยเล่าขอยืมห้องน้ำอาบน้ำหน่อย ยืมชุดพี่ด้วย "

เพราะตัวไม่ต่างกันมาก แต่ภูมิจะสูงกว่านิดหน่อยจึงใส่เสื้อผ้ากันได้พอดี

ภูมิเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ไบร์ท จากนั้นไบร์ทจึงเดินเข้าไปอาบน้ำก่อนจะเดินออกมานั่งลงที่โซฟา เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ภูมิฟัง

ทันทีที่ไบร์ทเล่าจบ

" 555555555555555 โอ้ยยยย ไอ้ไบร์ท อยู่ดีดีก็ไปเป็นชู้กับเมียเค้า มึงนี่อะไรจะซวยปานนั้นวะ 5555555555 "

" พี่ภูมิหยุดขำดิ๊ "

ไบร์ทำหน้ามุ่ย คิดถูกมั้ยที่เล่าให้ภูมิฟัง

ภูมิพยายามจะหยุดขำ ก่อนจะพูด

" ที่ไม่กล้ากลับบ้านเพราะกลัวอาสุจะดุเอาใช่มั้ย "

" ก็ใช่น่ะสิ แค่ผมกลับเช้าแม่ก็บ่นแล้ว นี่กลับไปในสภาพเหม็นเน่าแม่ด่าหูชาแน่ๆดีไม่ดีแม่บิดหูขาด "

" ก็หาเมียซักทีสิวะ "

" อย่ามายุพี่ภูมิ พี่ยังไม่อยากมีเลย "

ภูมิหมดคำพูด ใช่ เขาเคยแต่งงาน แต่สุดท้ายผู้หญิงที่เขารักกลับนอกใจเขาไปมีอะไรกับเพื่อนสนิท ทั้งเจ็บแค้น แต่ก็ต้องปล่อย สร้างความเสียใจให้เขามาจนทุกวันนี้

" แล้วนี่จะกลับบ้านหรือไปไหนต่อ "

" กลับบ้านพี่ วันจันทร์ผมต้องเข้าบริษัทไอ้โย ไปดูแผนการตลาดและการโฆษณาของบริษัทที่ไอ้โยจ้างมา ผมไปก่อนนะ "

" เออ "

ขณะที่กำลังจะเดินออก สวนกับแพรวน้องสาวของภูมิ

" พี่ภูมิ กลิ่นอะไรอ่ะเหม็นเน่ามากเลย "

ภูมิไม่ตอบได้แต่หันไปมองหน้าไบร์ทก่อนจะยิ้มปนขำออกมา

" อ้าวไบร์ทมาทำไรที่นี่เนี่ย "

" มาเยี่ยมเฉยๆ กำลังจะกลับ "

ไม่รอให้ถาม ไบร์ทรีบเดินออกไปทันที

แพรวรู้สึกแปลกใจ ไม่มีใครป่วยจะมาเยี่ยมทำไม

" แปลกคน "

เมื่อไม่ได้คำตอบ แพรวจึงเดินกลับห้องตัวเองไป

ไบร์ทขับรถกลับมาถึงบ้านในช่วงสายๆ เดินเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงทรงพลังของประมุขหญิงในบ้าน

" ไปไหนมา!!! "

คุณสุภาพรยืนมองอย่างคาดโทษ สายตาที่แม้จะไม่ได้น่ากลัวสำหรับใคร แต่สำหรับเขาคนที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก มองปร๊าดเดียวก็ขนลุกไปทั้งตัว

ไบร์ทยิ้มแหย

" แหะๆๆ คุณแม่ตื่นแต่เช้าจังเลยนะครับ "

" เช้าบ้าเช้าบอน่ะสิ นี่มัน 10 โมงกว่าแล้ว ไปไหนมา "

ไบร์ทไม่ตอบ มีแต่รอยยิ้มแห้งๆส่งมา นั่นก็พอจะทำให้ผู้เป็นแม่พอจะรู้แล้วว่าคงไปคั่วสาวที่ไหนมาอีกแล้วแน่ๆ

" เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวแบบนี้สักทีนะเจ้าไบร์ท เพื่อนแกเค้าก็แต่งงานมีครอบครัวกันหมดแล้ว เหลือแต่แกนี่แหละ ทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัยลอยไปลอยมาอยู่ได้ "

" โถ่ คุณแม่ครับ ก็ผมยังไม่อยากมีเมียนี่ครับ ทำไมคุณแม่รีบขนาดนั้นครับ "

" ก็ฉันแก่แล้ว ฉันก็อยากจะมีหลานให้อุ้มน่ะสิ "

" ถ้าคุณแม่อยากอุ้มหลานคุณแม่ลองท้องอีกซักคนสิครับ "

พูดจบ เขาก็โดนมะเหงกของผู้เป็นแม่เขกเข้าที่หัว

" นี่แหนะ "

" โอ้ย!! "

ไบร์ทยกมือลูบหัวป้อยๆ

" แค่แกคนเดียวฉันก็แทบจะเป็นบ้าสามเวลาหลังอาหาร แล้วกินข้าวมารึยัง "

แม้จะโกรธขนาดไหน แต่คนเป็นแม่นี่เนอะ ยังไงก็ยังห่วงกลัวลูกจะหิว

" ยังเลยครับ หิวจังเลย "

ไบร์ทได้ทีเดินไปกอดเอวผู้เป็นแม่ ทำเสียงออดอ้อน

" ผัดกะเพราปลาหมึกที่แกชอบ แม่ทำไว้ให้แล้ว "

" ขอบคุณครับ "

คุณสุภาพรมองหน้าบุตรชายที่นั่งตกข้าวใส่ปาก

" รีบหาเมียซะ อย่าให้ต้องถึงมือแม่ "

ไบร์ทถึงกับสำลัก

" แค้ก แค้ก แค้ก "

" ไม่เอานะครับคุณแม่ "

ผู้เป็นแม่เชิดหน้าใส่ไม่สนใจ

............

เช้าวันจันทร์

ในสภาพการจราจรที่ติดขัดจนเป็นเรื่องปกติ แต่ไบร์ทไม่เคยทำใจได้สักที การขับเคลื่อนที่เชื่องช้าสร้างความหงุดหงิดให้เขามากพอสมควร

" ติดอะไรนักหนาวะ "

พลันเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

" เออ ว่าไงไอ้โย "

( อยู่ไหนแล้ว )

" กำลังไป รถติดว่ะ "

( เออ รีบหน่อยก็ดีนะ )

" เค "

ไบร์ทที่พยายามหาจังหวะจะเปลี่ยนไปเข้าเลนขวา จะด้วยความใจร้อนจนไม่ได้ดูว่ามีรถเก๋งสีขาวกำลังแล่นมา

' โครม!!! '

รถเก๋งคันงามชนเข้ากับไฟท้ายด้านขวาจนแตกกระจาย เกิดเสียงดังไปทั้งบริเวณ

" โอ้วววว ซวยแล้วกู ขับรถประสาอะไรวะ "

ไบร์ทเดินลงมาอย่างหัวเสีย สำรวจตรงที่โดนชน

ในขณะที่เจ้าของรถคันสีขาวก็เดินลงมาดู

" คุณขับรถประสาอะไรเนี่ย "

ไบร์ทเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของรถ ก่อนจะตกตะลึงในความสวยของผู้หญิงตรงหน้า

' โครตสวย '

" คุณเปลี่ยนเลนกระทันหันไฟเลี้ยวก็ไม่เปิดจะมาโทษฉันได้ไง "

แต่ตอนนี้ไบร์กำลังมองคนตรงหน้าอย่างชื่นชม แต่เธอกลับคิดว่าเขาหาเรื่อง

" หูแตกรึไง "

คำพูดด้วยอารมณ์โมโห ปลุกให้ไบร์ทตื่นจากภวังค์

" อะ เอ่อ คุณว่าอะไรนะ "

" ฉันไม่มีเวลามากนะ ฉันรีบ จะเอายังไง "

" คุณชนรถผมนะครับคนสวย "

สายตาเจ้าชู้ ที่หญิงสาวเห็นเป็นต้องรู้สึกสะอิดสะเอียน สร้างความโมโหขึ้นไปอีก เพราะเธอเกลียดผู้ชายเจ้าชู้เป็นที่สุด

" แต่คุณออกกระทันหันไฟเลี้ยวก็ไม่เปิด ฉันจะไปเบรกทันได้ยังไง "

" แล้วคุณจะเอายังไง "

" ฉันมีเวลาไม่มาก เรียกประกันเลยแล้วกัน "

" ก็ดี เพราะผมก็รีบเหมือนกัน "

ทั้งคู่จึงจัดการโทรเรียกประกันของแต่ละคนมา กว่าจะเสร็จเรื่องก็กินเวลานานพอสมควร

เมื่อประกันจัดการถ่ายรูป และกรอกรายละเอียดเรียบร้อย สาวสวยเจ้าของรถเก๋งสีขาวก็เดินไปหาไบร์ท

" ทีหลังขับรถก็หัดดูทางด้วยนะ จะหลบจะเลี้ยว จะเปลี่ยนเลนก็ดูก่อนว่ามีรถตามหลังมามั้ย ขับรถบนถนนนะ ไม่ใช่หัดขับแถวบ้าน "

ยังไม่ทันที่ไบร์ทจะได้ต่อปากต่อคำสาวสวยคนนั้นก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที สร้างความหงุดหงิดให้ไบร์ทอย่างมาก เขาขับรถออกไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวจนกระทั่งถึงบริษัท

ไบร์ทเปิกประตูผัวะเข้าไปทันทีโดยไม่มีการเคาะ

จนเพื่อนๆมองเป็นตาเดียวกันหมด

" ฮู้ว "

" เป็นไรวะ "

ตะวันถาม

" เจอผู้หญิงปากดีดิ หงุดหงิดฉิบหาย ร้อนก็ร้อน "

เพื่อนทุกคนหันมามองหน้ากัน

" ใครวะ ปกติเจอผู้หญิงมีแต่จะอารมณ์ดี แสดงว่าผู้หญิงคนนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่ "

" เออ ไม่ธรรมดา เถียงเป็นไฟเลย นี่ดีว่าสวยนะ ถึงได้ยอม "

ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด

" มีอะไรพิเศษมั้ยวะ "

ตะวันถาม มองหน้าเหมือนจับผิด

" ก็ ... สวยเป็นพิเศษแต่ปากโครตเจ๋ง "

" ระวังจะตายเพราะปากเค้านะ "

" หึ ฝันไปเหอะ "

" ใจเย็นน่าได้ข่าวคนที่มานำเสนองานที่เราเลือกวันนี้เป็นผู้หญิงสาวสวยมาก มึงสงบสติอารมณ์ก่อน "

แต่ไบร์ทหงุดหงิดเกินกว่าจะสนใจอย่างอื่นแล้วตอนนี้ เขาหยิบโทรศัพท์มาไถฟีดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

" มึงน่าจะหาเมียได้แล้วนะ อายุก็จะเข้าเลขสามอยู่แล้ว "

ตะวันบอกเพื่อน

" ไม่ กูยังหวงแหนความโสดที่กูภาคภูมิใจนัก ในเมื่อกูยังสนุกกับชีวิตนอกกรอบอยู่ กูจะขังตัวเองทำไมวะ กูยังมีน้องๆหนูๆอีกหลายอนงค์นางให้เล่นสนุก ทั้งกิฟท์ เชอรี่ น้องไวน์ มีตั้งมากมายสนุกด้วยกัน 55555555555 "

ไบร์ทพูดอย่างอารมณ์ดี กระหยิ่มยิ้มย่องในตัวเอง

" หึ สนุกเหมือนที่มึงวิ่งหนีผัวเค้าวันนั้นมั้ยวะ "

วาโยแซวทำเอาหัวเราะครืนทั้งห้อง แต่ไบร์ทหุบยิ้มทันที

" ใครจะไปรู้วะว่ามีผัวเห็นมาคนเดียว แม่งเกือบตาย "

" ก็เนี่ยไม่หาเมียเป็นตัวเป็นตนซักที "

" เรื่องของกูน่า "

ไบร์ทเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว

" งั้นพวกมึงตัดสินใจเลยก็ได้กูยังไงก็ได้ วันนี้กูจะพาลูกเมียไปทะเล รับปากลูกๆไว้แล้ว "

ตะวันบอกเพื่อนๆ

" หนูอยากปายทาเล "

" น้องวันใหม่รอคุณพ่อทำงานก่อนนะคะ เด็กดีไม่งอแงไม่รบกวนคุณพ่อนะคะลูก "

ไบร์ทมองเด็กน้อยอย่างเอ็นดู อันที่จริงเขาก็อยากมีครอบครัวนะ แต่เมื่อคิดว่าอิสระจะหายไป ก็ทำให้เขาหยุดคิดเรื่องอยากมีครอบครัวไปเลย

" มึงพาลูกเมียไปก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวกูส่งรายละเอียดให้ในกลุ่มไลน์แล้วเดี๋ยวกูขับรถตามไป "

" แป้งเจอกันที่ภูเก็ตนะ "

พาฝันหันไปบอกเพื่อน

" จ๊ะ "

" เค ขอบใจนะ ไปกันครับ "

" น้องวีอาร์ น้องวันใหม่สวัสดีคุณอาก่อนค่ะลูก "

" ดีค่าาา " / " ดีค้าบ "

เด็กน้อยทั้งสองต่างยกมือไหว้เหล่าเพื่อนๆของตะวันอย่างนอบน้อมตามที่คุณแม่สอน

" สวัสดีครับ เดี๋ยวอาโยพาน้องวาวาตามไปนะครับ "

" เย้ ... พี่วีอาร์ วาวาจาปายย่วย เจอกันนะ บ๊าย บาย "

" บ๊าย บาย "

เด็กๆต่างโบกมือให้กันอย่างอารมณ์ดี

ทั้งตะวัน พาฝัน ปั้นแป้งและวาโยต่างยิ้มเอ็นดู

" เดี๋ยวเสร็จงานกูตามไป "

" เออ เจอกัน กูไปละ "

ตะวันหันไปพูดกับวาโยและไบร์ท ก่อนจะโน้มลงไปอุ้มลูกสาววัยสามขวบไว้ในอ้อมแขนส่วนอีกมือก็เลื่อนไปจับมือพาฝันที่จูงมือลูกชายอยู่อีกข้างหนึ่ง

เสียงโทรศัพท์ภายในดังขึ้น วาโยกดรับสาย

" ครับ "

" ตอนนี้เจ้าหน้าที่ที่ต้องการติดต่อนำเสนอราคาและรูปแบบโฆษณามาถึงแล้วค่ะ "

" ให้เข้ามาเลยครับ "

' ก๊อก ก๊อก ก๊อก '

" เชิญครับ "

หญิงสาวร่างระหงสูงประมาณ 168 ร่างน้อยเอวบาง ผิวขาว ตาโต ในชุดสูทสีครีม กางเกงผ้าทรงกระบอก รีดเรียบกรีบคมกริบ รองเท้าส้นเข็มสีดำ ผมถูกมัดรวบสูง แต่งหน้าอ่อนๆ

" สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ อินทิรา คงสุวรรณค่ะ มาจากบริษัทรับออกแบบโฆษณาค่ะ "

เสียงที่คุ้นหูทำให้ไบร์ทต้องผละจากหน้าจอโทรศัพท์มามองทันที และต้องตกตะลึงไปตามๆกัน

" นี่เธอ "/ " นี่คุณ "

ต่างฝ่ายต่างชี้หน้าจำกันได้ดี ก็คนนี้ไงที่ไบร์ทไปมีเรื่องก่อนจะมาถึงบริษัท

ทำเอาวาโยมองสองคนสลับกันไปมาอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะหันไปมองหน้าภรรยาของเขา ซึ่งก็ทำหน้าสงสัยส่งมาเหมือนกัน

" รู้จักกันเหรอ "

วาโยถามไบร์ท

" อย่าบอกนะ ว่านี่คือบริษัทรับออกแบบโฆษณาที่มึงจ้างมา "

ไบร์ทมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ พอๆกับสาวสวยที่มาใหม่ เธอก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน

" ก็ เออสิวะ ผลงานใช้ได้เลยนะ กูคัดมาอย่างดี บริษัทนี้ดูแล้วโดดเด่นสุด ที่ส่งให้ดูในกลุ่มไง พวกมึงก็บอกโอเคนี่หว่า มึงเป็นคนบอกเองนี่การออกแบบโดดเด่นกว่า สินค้าเราน่าจะเป็นที่รู้จักในวงกว้าง "

อินทิราเริ่มคิดหนัก

' นี่ฉันต้องร่วมงานกับอีตากะล่อนนี่เหรอเนี่ย '

ไบร์ทนึกโมโหผู้หญิงตรงหน้า

" หน้าตายังเด็กอยู่เลย งานที่ออกแบบมาทำเองรึยืมสมองใครมารึเปล่าก็ไม่รู้ "

" นี่คุณอย่ามาดูถูกฉันนะ ฉันทำงานนี้มา 8 ปี ประสบการณ์ในบริษัทใหญ่ๆมีไม่น้อย "

ไบร์ทมองอย่างแปลกใจ

' 8 ปีเลยเหรอ ทำงานนี้มา 8 ปีเลยเหรอ เป็นไม่ได้น่า หน้าเด็กขนาดนี้ อายุไม่น่าจะเกิน 25 '

" เอาอะไรมาพูดที่บอกว่าทำงานนี้มา 8 ปี หน้าตาเธอดูแล้วไม่จะเกิน 25 "

" หึ ฉันอายุ 32 แล้วจ๊ะน้อง "

ทำเอาไบร์ทตกตะลึงตาค้าง รู้สึกขัดใจกับสรรพนามที่เธอเรียกเขาว่าน้อง

' 32 ทำไมหน้าเด็กจังวะ '

" คุณอินทิราอายุ 32 แล้วเหรอคะ หน้าเด็กม๊ากมาก ว่างๆคงต้องขอเคล็ดลับหน้าเด็กจากคุณอินทิราบ้างแล้วค่ะ "

ปั้นแป้งถามด้วยความทึ่ง ผู้หญิงคนนี้สวยมากจริงๆ

" ยินดีเลยค่ะ คุณ .. "

" ปั้นแป้งค่ะ แป้งเป็นภรรยาของพี่วาโย "

" ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ แล้วสาวน้อยคนนี้ชื่ออะไรเอ่ย "

อินทิราเห็นสาวน้อยน่ารักแก้มป่องอดไม่ได้ที่จะทักทาย

" ชื่อวาวาค่า "

" ชื่อน่ารักจังเลยค่ะ "

สาวน้อยวาวายิ้มชอบใจ

" ถึงยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่าเธอจะทำงานนี้เอง "

" เรื่องของคุณนะ "

" ไอ้ไบร์ทพอแล้ว จะเชื่อไม่เชื่อยังไงเราก็เลือกเค้าแล้ว ที่สำคัญ จะเปลี่ยนบริษัทตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว มึงอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน "

วาโยพยายามเตือนสติเพื่อน ทำเอาไบร์ทพูดไม่ออก

" ถ้าน้องไม่เชื่อว่างานนี้เป็นผลงานของพี่จริงๆ น้องจะพิสูจน์ยังไงก็ได้ พี่พร้อม เสมอนะจ๊ะน้อง "

อินทิราจงใจพูดให้ไบร์ทรู้สึกอับอายมากกว่า

ไบร์มองอย่างไม่ชอบใจนัก

' หึ .. คำก็น้อง สองคำก็น้อง ระวังเถอะจะได้น้องเป็นผัว'