ตอนพิเศษ4
น้ำขิง
ฉันลุกจากเตียง จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วรีบเดินออกไปเปิดประตูหาลูกชายสุดที่รัก
"อุ แว้ อุ แว้"เสียงร้องไห้เหมือนจะขาดใจดังไม่หยุด
"โอ๋ๆ เป็นอะไรครับ หิวนมหรอลูก"ฉันพูดโอ๋ลูกพลางยื่นมือไปรับลูกจากแม่นม
"ให้นมไปแล้ว แต่ก็ยังร้องไห้สงสัยคิดถึงแม่"แม่นมพูดยิ้มๆลูบหัวตากายอย่างรักใคร่
"หรอครับ คิดถึงแม่หรอครับ ขอบคุณมากค่ะแม่นมเดี๋ยวขิงดูตากายต่อเอง"ฉันพูดกับลูกในอ้อมแขนแล้วหันไปยิ้มบอกแม่นม แม่นมที่เลี้ยงพี่กรูฟมาตั้งแต่เด็กๆ คุณหญิงส่งมาให้ดูแลตากายเพราะไม่เชื่อใจใครนอกจากแม่นม
"ค่ะ"แม่นมยิ้มแล้วเดินกลับไป ส่วนฉันเดิมอุ้มตากายที่ร้องไห้ไม่ฟังฟ้าฟังฝนเข้ามาในห้องหาพี่กรูฟ
"อุ แว้ อุ แว้"
"โอ๋ๆ เป็นอะไรครับ ร้องไห้ไม่หยุดเลย"ฉันเดินโอ๋ลูกไปมา รู้สึกใจไม่ดีที่ลูกร้องไห้หนักขนาดนี้
"อุ แว้ อุ แว้"
"เป็นอะไรครับ ร้องทำไมคนเก่งของพ่อ มาหาพ่อมา"พี่กรูฟลุกขึ้นนั่งยื่
