29
"กรูฟไม่รักน้องสักนิดเลยหรอลูก"มามี้ถามเสียงสั่นเครือ
"กรูฟ...กรูฟไม่รู้...."ผมตอบเสียงสั่นเครือไม่ต่างจากมี้ ผมไม่รู้ว่าอันไหนมันคือความรักอันไหนมันคือความต้องการอันไหนมันคือความหลง
"มี้ขอถามอีกประโยคเดียว กรูฟรักคนที่ทิ้งกรูฟไปมากกว่าคนที่อยู่กับกรูฟงั้นหรอ"มี้รู้เรื่องของหวายกับผมงั้นหรอ
"...."ผมนิ่งรู้สึกสับสนกับคำพูดของมี้
ปัง!
"คิดให้ดีๆนะกรูฟ รักหรือหลง"แด๊ดเดินมาตบบ่าผมให้กำลังใจหลังจากมี้เดินออกจากห้องไปปิดประตูเสียงดัง
"ไปลงไปกินข้าว นานๆมาที ส่วนมี้ปล่อยไว้อย่างนั้นก่อน"แด๊ดบอกแล้วเดินลงไปด้านล่าง
หลังจากกินข้าวกับแด๊ดกับน้องเกรซผมก็พาหวายกลับมาที่คอนโดเลย มามี้ไม่ยอมลงมาก็คงโกรธผมนั่นแหละ ผมขับรถตรงมาที่คอนโดตลอดทางไม่ได้ปริปากพูดอะไร สมองผมมีแต่คำพูดของมี้กับแด๊ด
สองวันผ่านไป
สองวันแล้วผมยังคงคิดเรื่องนั้นตลอดคำพูดแด๊ดกับมี้ น้ำขิงพยายามหลบหน้าผม ผมไม่เห็นน้ำขิ
