33
"ครับ ขิงอยากได้อะไร"ผมผละออกเช็ดน้ำตาตัวเองแล้วตั้งใจฟังว่าเธอจะพูดอะไรต่อ
"ใคร"เธอมองผมเหมือนคนแปลกหน้า ขมวดคิ้วยุ่งเหมือนไม่เข้าใจ
"พี่กรูฟไงครับ"ผมกลืนน้ำลายลงคอ ชี้เข้าหาตัวเอง รู้สึกเหมือนลางร้าย
"ไม่รู้จัก"
"....นึกดีๆขิง นี่พี่กรูฟไงครับ สามีขิงไง"ผมสตั้นไปก่อนจะบอกเธอให้นึกดีๆ มันอาจจะเป็นผลข้างเคียงที่เธอหลับไปหลายวัน ผมปลอบตัวเอง
"....ปวดหัว โอ้ยยย ปวดหัว ฮือออ"ยัยเต้าหู้จืดนิ่งคิดสักพักก็เอามือกุมขมับร้องอย่างเจ็บปวด
"หมอ!!! หมอ!มาเดี๋ยวนี้"พอเห็นแบบนั้นผมก็รีบกดเรียกหมอทันที ใจผมเต้นระรัวไปหมด ทำไมเป็นแบบนี้
ผลัก!!
พรึบ พรึบ
"ขอทางหน่อยครับ"ทั้งหมอและพยาบาลกรูกันเข้ามาในห้อง
"น้ำขิงจำผมไม่ได้หมอ!"ผมบอกอาการน้ำขิงให้หมอฟังแล้วหลบทางให้หมอ มองดูอยู่ห่างๆด้วยหัวใจที่เต้นรัว อย่าเป็นอะไรเลยนะขิง ขอร้อง
"โอ้ยปวดหัว โอ้ยยยย"น้ำขิงร้องทุรนทุราย โดยมีพยาบาลช่วยจับแขนจั
