35
หลังจากคืนนั้นที่ผมฉวยโอกาสนอนบนเตียงคนไข้กับน้ำขิงจนถึงเช้า น้ำขิงก็พูดคุยกับผมมากขึ้นมันเป็นสัญญาณที่ดีมากสำหรับผม แต่ดูเหมือนว่าเธอจะติดโทรศัพท์มากเกินไป อย่างเช่นตอนนี้
"เล่นโทรศัพท์หน่อย"น้ำขิงยื่นมือมาขอโทรศัพท์ผม
"ไม่เอาขิง มันดึกแล้ว"ผมส่ายหัวน้อยๆ เธอเอาแต่เล่นโทรศัพท์ทั้งวันทั้งคืน
"เอามา!"เธอสั่ง ไม่ได้ขอ
"ครึ่งชั่วโมงพอนะ"สุดท้ายท้ายสุดผมก็ต้องเป็นฝ่ายยอม ยื่นโทรศัพท์ให้ยัยเต้าหู้จืดของผมบนเตียง เธอรับไปแล้วกดๆ โทรศัพท์ผมเต็มไปด้วยเกมที่เธอโหลดมา
"พรุ่งนี้จะได้กลับแล้วนะ"ผมบอกร่างบางบนเตียง หลังจากอยู่โรงพยาบาล ไม่ได้ไปไหนเป็นอาทิตย์ พรุ่งนี้หมออนุญาตให้กลับบ้านได้แล้ว
"กลับที่ไหน?"น้ำขิงเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มาถาม
"คอนโดของเราไง"
"ยังไง?"เธอยังสงสัยต่อ บางทีน้ำขิงก็ฟังไม่รู้เรื่อง คำศัพท์บางคำผมต้องคอยอธิบายให้ฟังตลอด
"ก็เหมือนบ้านแต่อยู่ตึกสูงๆ"ผมอธิบายให้เข้าใ
