“บอกไม่ได้ยินหรือไง”
“ดะ... ได้ยินค่ะ ต้องให้วดีทำยังไงคะ พี่ติถึงจะพอใจ”
พิรวดีถามเสียงสั่นๆ ด้วยความไม่รู้จริงๆ เธอไม่ได้แกล้งทำแต่อย่างใด ทุกค่ำคืนเธอเป็นเพียงผู้รับรสสัมผัสกับเขา จะโต้ตอบกลับบ้างก็เป็นไปด้วยความเผลอไผล เงอะๆ งะๆ ไม่ประสีประสา
รติภัทรกระชากแขนภรรยาให้ลุกจากเตียง แล้วกดฝ่ามือบางบนอกแกร่ง พิรวดีสะดุ้งทำท่าจะดึงมือหนีแต่เขากดเอาไว้ ก่อนจะลากไปยังแก่นกายชาย
“อุ๊ย!” หญิงสาวหน้าแดงเรื่อเมื่อสัมผัสกับตัวตนแห่งบุรุษ สายตาหวานปนเศร้าหลับแน่นด้วยความอาย
“อย่าทำเป็นไม่เคยเห็นไปหน่อยเลย รีบๆ สิ ก่อนที่พี่จะหมดอารมณ์ ปรนนิบัติไม่ถึงใจ เธอโดนแน่”
พิรวดีหลับตาลูบๆ ขยำๆ แก่นกายที่เขาบังคับให้มือเธอไปจับ กิริยาเงอะงะนั้นทำให้รติภัทรแสดงสีหน้าพึงพอใจ เผลอมองแก้มแดงเรื่อที่อายแสนอายของภรรยาโดยที่หญิงสาวไม่ได้เห็น
“อุ๊ย!” พิรวดีมองหน้าสามีอย่างตระหนกคิดว่าเธอทำอะไรไม่ถูกใจเขาหรื
