มื้อเช้าที่แสนกระอักกระอ่วนสำหรับบุษกรจบลงหญิงสาวก็รีบเผ่นไปคว้าอุปกรณ์คอมพิวเตอร์มาทำงานด้านการตลาดต่อที่ห้องทำงานด้านล่าง ส่วนอยุทธ์เองนั่งเล่นอยู่ห้องรับแขกด้านนอก ทอมกับเชอรี่เดินจากรถบ้านมาที่ตัวบ้านด้วยสีหน้าดูไม่จืดนัก
“ไง แฮงก์เหรอ” อยุทธ์ทักทั้งสอง
“อือ ปวดหัวชิบ แต่ทำไมนายไม่เป็นอะไร ดูอารมณ์ดีจัง”
“จริงเหรอ ฉันไม่ได้สังเกตตัวเองด้วยสิ คงเพราะเมื่อวานได้ฉลองกันมั้ง” อยุทธ์ยักไหล่ ยกมือเกาท้ายทอย สายตาเขาไพล่ไปมองเจนนี่ที่เดินตามออกมาพร้อมกับชุดนอน
อยุทธ์หน้านิ่งขรึมขึ้นมาทันที เจนนี่ไม่พูดแต่ก็เหมือนบอกว่าจะอยู่ต่อ เพราะว่าอีกชั่วโมงเดียวทอมกับเชอรี่ก็จะออกเดินทางและเอารถบ้านไปคืนบริษัทให้เช่าที่กรุงเทพฯ แล้วเลยไปขึ้นเครื่องที่สนามบินต่อ เพื่อนชาวต่างชาติของอยุทธ์มองหน้ากัน แต่ไม่ปริปากพูดอะไร
“มีเรื่องจะคุยใช่ไหม” อยุทธ์ถามคนตรงหน้าแล้วพยักหน้าให้เดินไปคุยกันที่หน้าบ้าน เขา
