รถเอสยูวีของอยุทธ์ขับออกจากไร่ข้ามอำเภอเข้ามาเรื่อยๆ คนขับอารมณ์ดีฟังเพลงไปตลอดทาง ส่วนคนนั่งข้างบางทีก็นั่งคิดสงสัยนั่นนี่ บางทีก็สนใจความสวยงามของข้างทาง บางทีวนกลับมาคิดเรื่องตัวเองก็คิ้วขมวด หากแต่เมื่อผ่านร้านกาแฟในเมือง บุษกรมองร้านกาแฟตาปรอยหากแต่ไม่ได้ชวนอยุทธ์แวะ เธอนึกไม่ถึงว่าอยุทธ์จะเป็นฝ่ายแวะด้วยตัวเอง
“ขอแวะกินกาแฟหน่อยนะ”
“ค่ะ ฉันก็อยากแวะไม่กล้าชวนนาย ไม่คิดว่าจะใจตรงกัน”
หญิงสาวตาเป็นประกาย มองเขาเหมือนขอบคุณมากโดยไม่คิดปกปิด คนตัวโตเลยพูดแก้เก้อ
“ตอนแวะเติมน้ำมันเมื่อกี้นี้เห็นข้อความจากทรัพย์รายงานว่า เพิ่งเอาเงินในบัญชีที่ไร่จ่ายค่าเครื่องจักรแปรรูปโกโก้งวดสุดท้ายให้บริษัทนายก็อตหมดไปเยอะ กระเป๋าแฟบแล้วคอแห้งชอบกล แวะหาอะไรดื่มกว่า”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันเลี้ยงกาแฟกับเค้กนายเองค่ะ ไปค่ะ” เธอฟังเขาพูดยาวๆ เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เขาจะพูดยาวๆ เธอเลยอาสาเป็นคนจ่าย
