“อะไรกันคะ ใช้ศัพท์วัยรุ่นเชียว” เธอค้อนให้เขา
“คำว่าฟินนะเหรอ” เขาทำหน้าเหลอหลา
“ใช่ค่ะ”
“เฮียติดมาจากตรีนั่นแหละ”
“อะไรกัน” เธอยิ้มเขิน แต่นึกได้ว่าตัวเองก็ชอบใช้คำนี้
“อยากได้ยินครับ”
“คนอะไรขี้อ้อน”
“นะๆ อยากได้ยินเสียงหวานๆ ของตรี บอกหน่อยว่าเวลาคุยกันแล้วฟินแค่ไหน”
“ดูพูดเข้า” เธอค้อนให้คนที่ออดอ้อนอยู่ข้างๆ ขณะขยับรถยังมีอารมณ์อ้อนกันอีก
“นะครับคนดี”
“ก็ได้ค่ะ”
“เมียใครน่ารักจัง”
“ยังไม่ได้เป็นค่ะ อย่ามาขี้ตู่สิคะ”
“ว่าที่เมียก็ได้ครับ”
“แน่ะ!” ตรีชฎาค้อนให้อีก เธออมยิ้ม คำว่า ‘แน่ะ’ ที่พี่สะใภ้ของเธอชอบใช้เวลาโดนพี่ชายคนรองเกี้ยว
“ว่าไงครับ”
“เร่งจังนะคะ”
“อยากฟังครับ”
“เวลาคุยกับเฮียแล้วรู้สึกสบายๆ ตาปรืออยากนอน รู้สึกผ่อนคลาย คุยแล้วสบายใจน่ะค่ะ เสียงเฮียพริกนิ่มดี”
“ยังกับเฮียเป็นวงมโหรีน่ะครับ” เธอขำเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น
“น่าจะใช่นะคะ คิกๆ”
“ดูสิ ชอบแหย่
