31

1525 Words

“ว้าย! หยุดนะ ฮ่าๆๆ จั๊กจี้ พวกแกร้ายกาจมาก” เฌอร์รินถูกล็อกตัวเอาไว้บนเตียงนอนกว้าง ก่อนที่ตรีชฎาจะจัดการจี้เอวเพื่อนจนดิ้นพลาดๆ ด้วยความจั๊กจี้ “ยอมหรือยัง ยอมไหม” “โอ๊ย! ยอมแล้ว ยอมแล้วแม่คุณเอ๊ย” เฌอร์รินหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหล หอบแฮ่กๆ อยู่บนเตียงเพราะโดนจี้เอวจนทนไม่ไหว “นี่แค่การสั่งสอน ถ้ายังรุมฉันกับยายเพลงอีก ต่อไปจะโดนมากกว่านี้” “ฉันนี่นะ รุมหล่อนสองคน ฉันต่างหากโดนรุม” เฌอร์รินลุกขึ้นมาผมเผ่ายุ่งเหยิง หน้าแดงก่ำเพราะโดนจี้เอวจนขำ น้ำหูน้ำตาไหล “หรา...” เพลงพิณกับตรีชฎาตบมือเข้าหากันยิ้มๆ “เออๆ รุมฉันเข้าไป ถ้ามีปัญหาอะไรขึ้นมา อย่ามาขอคำปรึกษาก็แล้วกัน” “โอ๋ๆๆๆ อย่างอนเลยนะจ้ะ” สองสาวโผเข้ากอดคนที่งอนป่อง กอดอกมองเมินไปทางอื่น “ทีนี้ก็เล่ามาทีละคนสิย่ะ” “ฉันไม่มีอะไร” ตรีชฎาแบมือออกห่าง “หรา... แกไม่เล่าฉันเล่าเอง” “ฉันก็ไม่มีอะไร ก็แค่ธรรมดาคนเป็นสามีภรรยากัน” “เต็

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD