“ฉันแค่ยังรู้ข้อมูลของคุณไม่ลึกพอ ก็น่ามีสิทธิ์รู้ให้มากกว่านี้ในฐานะนายจ้าง”
“....”
“ฉันส่งคนจัดการหาประวัติของคุณแล้ว แต่ผลที่ได้ไม่มีอะไรเลย ปกปิดข้อมูล? คนธรรมดาที่ไหนจะทำเรื่องแบบนี้ได้” ดวงตาคมเฉี่ยวช้อนขึ้นสบสายตาที่ก้มมองมา มองมุมไหนก็หล่อจริง ๆ นะ ไร้ที่ติเลยแหละ แต่ดูแล้วไม่ได้เข้าถึงตัวตนของเขาได้ง่ายเลย
“จะอยากรู้ไปทำไมครับ ถึงรู้ไปก็ยกเลิกสัญญาไม่น่าจะทันแล้วนะ เพราะคุณหนูต้าหลินจำเป็นต้องแต่งงาน” อาการของเขาเริ่มออกแล้วแฮะ ฉันนี่มันเป็นพวกมองคนไม่ขาดเลยจริง ๆ นะตั้งในอดีตจนถึงปัจจุบัน
“ฉันไม่ยกเลิกหรอก สรุปว่านามสกุลอะไร”
“เป็นเจ้าหน้าที่เหรอครับ มีหน้าที่สืบประวัติตั้งแต่เมื่อไหร่?” เขาทำหน้าสงสัยใส่ฉัน แต่ริมฝีปากยังยิ้มเยาะเย้ยนั่น กำลังกระตุ้นความอดทนให้ต่ำลงเรื่อย ๆ
“การที่บอกฉันมาว่าเป็นใครมันยากมากหรือไง เกิดเป็นพวกโรคจิตมาฆ่าฉันตายระหว่างอยู่ร่วมกันล่ะ” ยิ่ง
