วันต่อมา เวลา 12.00 น.
ณ ห้องพักโรงพยาบาล
“ฉันจะติดไข้มั้ยเนี่ย” เสียงเล็กพึมพำกับตัวเอง สายตาก็จ้องมองไปยังผู้ชายที่กำลังถูกจับเปลี่ยนเสื้อโดยพยาบาล
ทั้งที่เมื่อคืนทำกับฉันขนาดนั้น ไม่มีท่าทีจะไม่สบายออกมาเลย จู่ ๆ เช้ามาลูก้าก็เกิดมีไข้สูงอย่างไม่มีสาเหตุและคนของเขาก็พาตัวมาที่โรงพยาบาลทันที แล้วสิ่งที่น่าสนใจก็คือ สาเหตุที่ลูก้าป่วยกะทันหันเกิดจาก หนึ่งในฝาแฝดของเขาป่วยจนเข้าโรงพยาบาลเมื่อคืน
คนมีฝาแฝดนี่ เหมือนมีอะไรผูกเกี่ยวกันเลยแฮะ
“บ่นอะไร” เสียงทุ้มถามกลับมา สายตาก็มองเลยเหล่าพยาบาลที่ให้ความสนใจเขามองมายังฉัน
อะไรกันสายตาแบบนั้น ไล่มองไปทั้งเรือนร่าง ทั้งที่ลูก้าเป็นผู้ป่วย ฉันเข้าใจว่าเขาน่ามองมากแค่ไหน ยิ่งรอยสักที่อยู่ใต้ร่มผ้ากับร่างกายนั่นด้วย แต่เขาคือคนไข้นะ...ชิ มองกันเกินไปหรือเปล่า
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” เสียงหวานของพยาบาลพูดขึ้น จากนั้นพวกเธอก็เข็นรถเข็นออกไปจากห้อง
