บทที่ 1 สาวน้อยคนนั้นคือใคร
627 Words
“สาวน้อยคนนั้นใครวะ” ทันทีที่ไซรัสเดินมาถึงรถ ชิเอลที่กอดอกพิงรถคันหรูก็เอ่ยถามด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ไอ้ชิเอลกูเห็นหน้ามึงแล้วกินข้าวไม่ลง” ไซรัสพูดด้วยสายตานิ่ง แต่คนที่โดนด่าเพียงแค่หัวเราะ เพราะรู้ว่าคนตรงหน้าก็แค่หยอกเล่น
“เด็กพี่เหรอ”
“ไม่ใช่”
“งั้นจีบนะ”
“ผู้หญิงในสต๊อกมึงยังไม่พออีกเหรอชิเอล” ไซรัสส่ายหน้าเล็กน้อยกับความเจ้าชู้ของลูกพี่ลูกน้องตน ก็ไม่เชิงว่าลูกพี่ลูกน้องหรอก แต่ครอบครัวของเขาเป็นเพื่อนกับบ้านของชิเอลจึงค่อนข้างสนิทกัน
“แล้วจีบได้เปล่าล่ะ สวย ๆ แบบนั้นสเปคเลย ดูท่าจะแซ่บไม่ไหว”
“ปากมึงนี่เนอะชิเอล ถ้าอยากแซ่บมากก็ไปกินต้มแซ่บนู้น” เสียงแดกดันที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับชิเอลเอ่ยขึ้น
“ไอ้เวกัส!!” ชิเอลกัดฟันกรอดที่เวกัสชอบเข้ามาขัดอยู่ตลอด “พี่ไซรัสจะไปสนามแข่งเหรอ”
“เออ” ไซรัสตอบเพียงสั้น ๆ
“แล้วมิลาล่ะ” ชิเอลถึงแม้จะกะล่อนแต่เขาก็รักคนในครอบครัวยิ่งชีพ ยิ่งกับมิลาเขาคิดว่าเธอนั้นเป็นพี่สาวแท้ ๆ ด้วยซ้ำไป ถึงแม้เขาจะไม่เคยเรียกเธอว่าพี่เลยสักครั้งก็ตาม
“ยัยนั้นเดี๋ยวคนที่บ้านก็มารับ มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบเสียงแว้ด ๆ ของผู้หญิง” ไซรัสตอบด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับและเข้ามานั่งรถยนต์สุดหรูของตัวเอง
“กูจะฟ้องมิลา” ชิเอลหันมาฟ้องเวกัสที่ยืนข้าง ๆ เขา
“มึงนี่! ตั้งแต่เด็กยันโต งั้นมึงรอรับพี่มิลาไปส่งบ้านด้วยนะ กูจะไปสนามแข่งกับพี่ไซรัส”
“เออ” ชิเอลขานรับในลำคอและเดินเข้าไปรอที่ประจำที่เขาชอบรอให้มิลาออกมา
สนามแข่งรถ
“พ่อพี่เปลี่ยนโครงสร้างเหรอ” ทันทีที่เวกัสขับรถเข้ามาในสนามแข่งที่เขาไม่ได้เข้ามานานแล้วก็รู้สึกแปลกตา เพราะภายในสนามมันไม่เหมือนเดิม มีการปรับแต่งใหม่และขยายให้มันใหญ่ขึ้นมากกว่าเดิม
“ใช่ พ่อกูยกสนามแข่งให้บริหารแล้ว” ไซรัสพูดหน้านิ่ง และเดินเข้ามาภายในตัวอาคาร
“โห~ จริงดิ ลุงลูคัสนี่สายเปย์ตลอด รถในบ้านก็มีเยอะแยะ”
“ทำยังกะบ้านมึงรถไม่เยอะยังงั้นแหละเวกัส พ่อไทเปซื้อให้มึงกี่คันแล้ว”
“พูดถึงพ่อ พ่อเรียกให้พี่เข้าไปหาบ้างบ่นอยู่นั่นแหละว่าคิดถึง”
“อืม อาทิตย์หน้าเดี๋ยวเข้าไป วันนี้มึงไม่รีบกลับบ้านเหรอ”
“ไม่อะ พรุ่งนี้ไม่มีเรียน อาจารย์ยกเลิกคลาส ว่าแต่สาวคนนั้นใครเหรอ” เวกัสถามพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ใครวะ” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเป็นปม เพราะแต่ละวันมีสาว ๆ วิ่งเข้าหาเยอะแยะเขาไม่รู้ว่าเวกัสพูดถึงผู้หญิงคนไหนจริง ๆ
“คนที่เอาช็อกโกแลตมาให้”
“ไม่รู้ อยู่ดี ๆ ก็เอาช็อกโกแลตมาให้ ผู้หญิงบ้าอะไร” ไซรัสบ่นอย่างไม่พอใจเมื่อนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ดี ๆ ก็พรวดพราดเข้ามาหาเขาและยื่นช็อกโกแลตมาให้
“ตอนเด็ก ๆ พี่ก็ชอบของหวานไม่ใช่เหรอ ทำไมโตมาไม่ชอบซะแล้ว พ่อไทเปก็ยังบ่นเลย เพราะแม่ชอบทำขนมรอพี่เอาไว้ตลอด”
“ไม่รู้ดิว่ะ สงสัยตอนเด็กกินเยอะเกินไปมั้ง โตมาเลยไม่ชอบ”
“คงงั้นมั้ง ผมพึ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามีนัดงั้นเอาไว้เจอกันนะ”
“เออ ขับรถดี ๆ ” ไซรัสขานรับและยิ้มให้เล็กน้อย
- Writer
