สมกิจกลับมาถึงบ้านในช่วงห้าโมงเย็น เขาดูเหน็ดเหนื่อยกับการทำงานมากในวันนี้ เลยบ่นจู้จี้จุกจิกตลอดเวลา ที่นั่งทานอาหารเย็นกันกับรุ่งระวี ก่อนที่ทั้งคู่จะพากัน ขึ้นไปยังห้องนอน หลังจากกินมื้อค่ำเสร็จ ปล่อยให้ดวงเก็บกวาด และทำงานของเธอต่อไป
“โอ๊ย! วันนี้ฉันเดินเช็คสินค้าที่โรงงาน จนเมื่อย ไปหมดทั้งตัวเลยนะ เดี๋ยวเธอเข้าไปนวดให้ด้วยหละ
ฉันว่าจะแช่น้ำอุ่น ให้สบายตัวสักหน่อย”
สมกิจพูดพลาง ถอดเสื้อผ้าออก แล้วกำลังจะเดินเอาไปโยนลงตะกร้า
“ดูสิ! ผ้าจะเต็มตะกร้าแล้ว เธอต้องเอาไปซักให้เรียบร้อยนะ ไม่ใช่จะรอให้นังดวง มันทำคนเดียว
งานบ้านมันเยอะ บางอย่าง เธอก็ต้องช่วยทำด้วย ถึงจะเป็นเจ้านายก็เถอะ”
เขาบ่นใส่หน้าเธอ ขณะยัดกางเกงในใส่ตะกร้าผ้าเป็นชิ้นสุดท้าย
“พี่ก็จ้างเด็กรับใช้มาเพิ่มสิ อีพวกกิ๊ก ๆ กั๊ก ๆ ของพี่น่ะ เอามาช่วยงานบ้างสิ ทำไมต้องให้ฉันทำเองหละ ฉันเป็นเมียนะ ไม่ใช่คนรับใช้”
เจ้าหล่อนก
