มาเฟียเมียยากูซ่า (25+)

INTRO มาเฟียเมียยากูซ่า [คิระ x เดนิส] "กูเลือกคนนี้" คิระเอ่ยและมองไปที่หญิงสาวที่สะดุดตาเขามากที่สุด แต่คนที่เขาเลือกไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการที่กวาดหามาทำงานด้วย เธอเป็น 'มาเฟีย' เป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจสูงสุดในไลออนที่ปลอมตัวเข้ามา เดนิสก้าวออกมาจากแถวกระตุกยิ้มที่มุมปาก ปลายหางตาของเธอมองใบหน้าคนเลือกด้วยสายตาราบเรียบ แต่เมื่อสบตากับเขาเพียงเศษเสี้ยว... นิ้วเรียวก็ค่อยๆม้วนผมบ๊อบที่เป็นวิกช้าๆอย่างยั่วยวน "ตามเข้ามา" มือใหญ่สากๆของลูกน้องยากูซ่ากระชากแขนเธอหมับ! จนเดนิสต้องเดินตามเข้าไปในห้องประตูทึบเก็บเสียง แต่ระหว่างนั้นเธอไม่ลืมหันไปขยิบตากับโสเภณีที่เหลือให้หายห่วง เธอเอาตัวรอดได้ ไม่มีความเกรงกลัวหรือหวาดหวั่น เดินสับรองเท้าส้นเข็มเข้าไปในห้องนั้น ก่อนที่ลูกน้องจะปล่อยให้อยู่กับยากูซ่าหนุ่มเพียงลำพัง คิระยืนหันหลังให้มองทะลุผ่านกระจกใสวิวกรุงเทพมหานคร เขาสูงโปร่งไหล่กว้างและตอนนี้กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจนเห็นลายสักปลาคราฟและเกลียวคลื่นเต็มแผ่นหลัง เขาไม่หันมามอง... แต่นั่งลงที่โซฟาตัวกว้างพาดแขนไว้ เดนิสไม่รู้สึกละอายตาเลยสักนิด เธอจ้องมองลำคอแกร่งและแผ่นหลังกว้างนั้นอย่างพิจารณา เพราะลายสักของเขาบ่งบอกถึงอัตลักษณ์ยากูซ่าอย่างชัดเจน "ยืนอยู่ทำไม?" เขาเอ่ยถามเป็นภาษาไทยที่ไม่แข็งแรงสักเท่าไหร่ เพราะคิระเป็นยากูซ่าลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น เดนิสจึงเดินไปหาแล้วหยุดยืนตรงหน้าเขา ช่วงกลางกายของยากูซ่าหนุ่มถูกปิดด้วยผ้าขาวผืนบาง มันผงาดตั้งต่อหน้าเธอ และชูคอราวกับงูพิษกำลังจะแผ่แม่เบี้ยยังไงอย่างงั้น .... แต่ดูแล้วชูคอสูงใช้ได้ "รับแขกมาแล้วกี่คน" เขาถาม "หลายคน" สายตาคู่นั้นไล่มองเธอหัวจรดเท้า ก่อนจะกดตาสั่งให้เธอนั่งลง เดนิสทำตามคำสั่งแต่ทว่าสายตาของเธอจ้องหน้าฝ่ายตรงข้ามตาไม่กะพริบ เธอจะไม่พลาดเด็ดขาด... จะไม่มีผู้หญิงคนไหนต้องตายและสูญเสียอีก เดนิสจึงปลดเชือกชุดของเธอ แต่ทว่าคิระแสยะยิ้ม "ไม่ต้อง ฉันใช้เวลาไม่นาน" "แล้วจะให้ฉันทำอะไรคะ" "ผ่านมาหลายคน ทำไมไม่รู้หน้าที่ตัวเอง" "ฉันไม่เคยเริ่มต้นกับใครแบบนี้" เขาโน้มมาหาเธอเชยคางขึ้นจ้องตา สายตาคมกริบเชือดเฉือนเดนิสราวกับจะฆ่าให้ตาย เขาจ้องเธอเข้าไปนัยน์ตาที่ลึกที่สุด พร้อมกับใช้นิ้วโป้งคลึงริมฝีปากสวยจนลิปสติกสีแดงเปรอะเปื้อน เธอเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง... "หวังว่าเธอจะไม่พลาด และมีความอดทนพอ" 'พรึบ!' เขาดึงผ้าขาวออกแล้วกดหัวเธอลงทันที จนริมฝีปากสวยจุมพิตเข้าที่ปลายมนตัด แต่จังหวะนั้นมาเฟียสาวรีบดึงมีดพกแทงเข้าที่แขนแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว 'ฉึบ!' มือหนาจับหมับที่ข้อมือเล็กและบีบแน่น มือเธอสั่นระริกแต่ยกเท้าถีบสุดแรง แต่เขาจับได้อีก "ชอบแบบนี้สินะ" ร่างสูงลุกขึ้นดันเดนิสติดกระจกและเข้าประจำกลางหว่างขาเธอ เขาไม่สนใจมีดที่ปักอยู่ที่ลำแขนเลยสักนิด และไม่คิดจะเรียกใครเข้ามา คิระจะจัดการเธอด้วยตัวเอง "ปล่อยฉัน!" เขาบีบข้อมือแน่นขึ้น ก่อนจะรีบตวัดล็อกแขนไปด้านหลังทั้งสองข้างและกดเดนิสจนหน้าแนบกระจก "ใครส่งเธอมา" "ฉันส่งตัวเองมา!" หญิงสาวยกเท้าถีบกระจกสุดแรงจนดันคนตัวโตถอยร่นไปด้านหลัง ก่อนที่จะรีบคว้าแจกันใกล้มือทุบเข้าที่หัวเขา 'เพล้ง!' คิระใช้แขนบังจับเธอเหวี่ยงลงบนเตียง ก่อนจะรีบขึ้นคร่อม และกระชากเสื้อเธอออกจนโชว์เนินอกอวบทั้งสองข้าง "คนสารเลวแบบแก ฉันจะฆ่าให้ตายสักวัน" ตอนนี้เขาไม่สนใจเรื่องสายลับสักเท่าไหร่... สนใจอย่างอื่นมากกว่า ริมฝีปากร้ายแสยะอย่างเยือกเย็น รวบข้อมือที่พยายามทุบตีกดลงบนเตียงฟุบ! "ได้สิ ฉันจะรอวันนั้น" "กรี๊ด!" ฟันคมกัดเข้าที่ซอกคอของเธอ แค่ได้กลิ่นน้ำหอมแบรนด์หรูก็รู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ยากูซ่าหนุ่มจึงไม่รอช้าที่จะย่ำยี เขากระชากบราเซียจนหน้าอกอวบเป็นอิสระ และคว้าเชือกที่อยู่ในลิ้นชักข้างเตียงมัดรวบข้อมือเธอไว้ "ปล่อยนะ ปล่อย!" "เธอรุกล้ำเข้ามาในแก๊งของฉัน" "แล้วไง ก็แกมันค้ามนุษย์!" "หึ เข้าใจแบบนั้นก็ดี งั้นฉันจะปฏิบัติต่อเธอไม่ต่างจากโสเภณีพวกนั้น" เขาถดลงไปมัดข้อเท้าเธอขึงกับเตียงสองฝั่ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินเปลือยเปล่าไปหยิบกรรไกรตัดชุดทั้งหมดออกให้เธออยู่ในสภาพเดียวกัน เดนิสกรีดร้องต่อให้สู้เก่งแค่ไหน แต่มัดมือมัดเท้าแบบนี้เธอไม่มีทางหนีไปได้ ที่สำคัญ... เขาปล่อยให้เธออยู่ในสภาพนั้น สภาพที่ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นและแผ่หลากลางเตียง ยากูซ่าหนุ่มรินสาเกกระดกพรวด และจุดบุหรี่สูบ ก่อนจะเดินมาหยุดยืนมองกลางหว่างขาเดนิสด้วยสายตานิ่งเรียบ เขาเห็นหมดแล้ว... เธอยังบริสุทธิ์อยู่นี่เอง ช่างใจกล้าจริงๆที่เอาตัวเข้ามาเสี่ยงกับคนแบบเขา "ฉันจะฆ่าแก!" "..." "ถ้าจะขืนใจฉันเพื่อเอาคืน บอกเลยว่าไม่สะทกสะท้าน" "..." เขายังเงียบ... สูบบุหรี่พ่นควันโขมง จนห้องมืดสลัวคละคลุ้งไปด้วยควัน "การขืนใจ ลูกผู้ชายไม่ทำกัน" นี่แหละคือสิ่งที่เดนิสหวาดหวั่น เขาจะทำอะไร?!... สิ่งที่คาดเดาไม่ได้เธอยอมให้เขาขืนใจซะยังดีกว่า เดนิสจ้องคนที่ยืนตรงกลางระหว่างขาจนเขาบี้บุหรี่ลงถ้วย ความนิ่งสงบของยากูซ่าหนุ่มทำให้เส้นความอดทนเหลือน้อยเต็มทีจนอยากจะกรี๊ดออกมา "แล้วจะทำอะไรฉัน พูดมาสิ!" คิระเดินอ้อมไปนั่งบนเตียง และลูบพวงแก้มขาวที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อช้าๆ "ฉันจะเล่นกับร่างกายเธอจนกว่าจะพอใจ" ______________________________________ ฝากกดเข้าชั้นไว้ด้วยน้าา