14.00 น. @ผับ
"ทำไมยังไม่กลับไปอีก"
"กลับเซียก็ไม่ได้เจอพี่สิ อย่าคิดนะว่าเซียไม่รู้ว่าพี่กำลังหาเรื่องหลบหน้าเซียอยู่" เฟลิเซียบอกหน้ามุ่ยในตอนที่ร่างแกร่งเดินเข้ามาในห้องทำงานแล้วทำหน้าเหม็นเบื่อทันทีที่เห็นว่าเธอยังอยู่ที่นี่
"ไม่ไปเรียนรึไง" ชาร์ลเปลี่ยนเรื่อง
เฟลิเซียส่ายหน้า ก่อนเอ่ยถามในสิ่งที่ค้างคาใจมาตั้งแต่เมื่อคืน "เมื่อคืนพี่ชาร์ลไปนอนที่ไหนมา"
"ถามแบบนี้เธอคิดว่าพี่ไปนอนกับเอมมาสินะ"
"แล้วพี่ชาร์ลไปนอนกับมันมาจริงรึเปล่าล่ะคะ"
"เมื่อคืนพี่กลับไปนอนที่บ้าน"
คำตอบของชาร์ลทำให้เฟลิเซียยิ้มออก ทว่าก็แค่วินาทีสั้นๆ
"ที่พี่ไม่ไปหาเอมก็เพราะไม่อยากให้เขาถูกมองว่าเป็นเมียน้อย ไว้หย่ากับเธอได้เมื่อไหร่สาบานว่าพี่จะแจ้นไปหาเอมทันที"
"รักมันขนาดนี้เลยเหรอ"
"ใช่"
"งั้นก็ฝันไปเถอะว่าเซียยอมจะหย่าให้!" เฟลิเซียว่าอย่างหงุดหงิด แต่งงานกันได้แค่วันเดียวเขาพูดคำว่าหย่าไปแล้วไม่รู้
