มีความหวังอยู่ไหม

1568 Words

อาร์ต.... "เธอคงลำบากใจมากเลยสินะที่ต้องมาดูแลฉันตามคำสั่งของแม่" ผมถามพร้อมกับมองหน้าคนที่ผมไม่ได้เจอหน้าหลายวัน ผมแม่งเพิ่งเข้าใจคำว่าคิดถึงมันรู้สึกยังไงแบบไหนก็คราวนี้ "มันเป็นหน้าที่ของฉันฉันเป็นพยาบาลใครจ้างฉันมาดูแลฉันก็ต้องมา ว่าแต่นายปวดแผลไหมฉันจะได้เอายาแก้ปวดให้ทาน" ชมจันทร์ถามผมพร้อมกับมองมาที่แผลตรงหน้าท้องที่ตอนนี้มีเลือดซึมออกมาเพราะผมนอนดิ้นแผลคงปริ "แผลที่ตัวไม่ปวดเท่าไหร่หรอกแต่มันปวดที่ใจมากกว่า" ผมบอกไปตามความรู้สึกเพราะยิ่งผมมองหน้าชมจันทร์ผมก็ยิ่งเจ็บปวด เจ็บปวดแทนเธอที่ต้องมาเจอคนอย่างไอ้หมอพีนั่น เธอคงเจ็บปวดทั้งกายทั้งใจแต่ก็ต้องทำเป็นเข้มแข็งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าตัวเองเจอกับอะไรมาเพราะมันน่าอายอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่เจอ "นายพูดอะไรของนายนายมีอะไรหรือเปล่า" สายตาคาดคั้นส่งมา "เปล่าไม่มีอะไรหรอกเธออ่ะคิดมาก" ผมรีบปฏิเสธเพราะไม่อยากให้เธอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD