“อื้อ...คุณเชาว์ปล่อยในมาทำไม”
“ขอโทษ พอดีฉันลืมตัว”
เนี่ยหรือว่ากับความรู้สึกแรกหลังจากถูกทิ้ง ให้พ้นจากสถานะของตายบนเตียงในแบบที่อิงดาวโหยหาและอยากหนีจากพ่อของลูกกำลังฟักตัวอยู่ในครรภ์ของเธอ
และไม่คิดจะบอกให้พ่อของเด็กรับรู้...
เพราะหลังจากที่เธอกับคุณเชาว์ต่างมีความสัมพันธ์ทางกายเข้าขั้นลึกซึ้งภายในรถและต่อกลับมายังที่คอนโดฯ ของเขาเหมือนเดิม กว่าคนเอาแต่ใจจะยอมปล่อยเธอไปก็ทำเอาร่างเล็กต็มไปด้วยรอยช้ำสลบเหมือด
จากที่เคยนอนตีสองลากยาวไปจนถึงเกือบเที่ยงวันแล้วนั้น อิงดาวสูดดมกลิ่นหอมจากคนที่เธอรักมากที่ติดหมอนอย่างอดไม่ได้ แม้ว่าจะผิดกฎสัญญาก็ตาม
แต่เรื่องของหัวใจใครจะมาห้ามบังคับกันได้ล่ะ...
“จะไปทั้งที่ คิดจะไม่มาลาผัวเก่าเหรอ?”
ต้นเสียงเข้มทุ้มจากด้านหลังเอ่ยดังขึ้น ขณะคนตัวเล็กว่าทำทุกอย่างเบาแล้วนะ นึกว่าเขาจะรีบออกไปทำงานแต่เช้า คิดผิดถนัดถนี่ และยังเบาไม่พอทำเอาชายหนุ่มร
