เขาจะมาอยู่กินนอนเฝ้าเธออีกนานแค่ไหน...
อิงดาวพยายามรักษาหัวใจตัวเองไม่ให้สั่นไหวกับทุกสิ่งทุกอย่างของนักธุรกิจเฉียบขาดเรื่องงาน แต่อ่อนโยน พูดครับและค่ะกับเธอทุกครั้ง
เชาว์ทำเหมือนคนขาดแคลนบ้าน สั่งลูกน้องขนข้าวของตัวเองมาอยู่แถมยังทำเป็นตีสนิทพ่อแม่เธอ หน้าที่การดูแลเมียกับลูกในท้องไม่ขาดตกบกพร่อง และตนเองก็เห็นดีด้วยที่อิงดาวยอมดรอปเรียนเอาไว้
“เมื่อไหร่พี่เชาว์ถึงจะออกไปจากบ้านอิงล่ะคะ”
ขณะที่รอคำถามคนกำลังนวดเท้าของเธอ ทำมันอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ เชาว์พลางเงยหน้าแล้วตอบด้วยรอยยิ้มที่เธอค่อนข้างเกลียดมาก
ที่เขาใช้รอยยิ้ม(ค่อนข้างเสแสร้ง)ล่อหลอกให้พ่อแม่เธอหันไปแปรพักตร์ทางว่าที่ลูกเขยหล่อ รวย
“อยากรู้หรือครับ”
“ค่ะ”
“จนกว่าหนูอิงอิงจะยอมใจอ่อน ยอมรับพี่เข้าไปนั่งในหัวใจของหนูเสียก่อน พี่ถึงจะกลับบ้านพร้อมกัน”
“ใครเขาอยากจะกลับด้วย” ทำหน้าคว่ำลงและยู่ปากคนขี้ตู่ บ้านใหญ่เขาที่
