เพราะว่านอกจากร้านขายข้าวสารตระกูลเว่ยก็ยังมีร้านขายพืชผลทางการเกษตรที่รับซื้อมาจากชาวไร่ชาวนา
“อ๋อ… ที่ร้านนั้นส่วนใหญ่เถ้าแก่เว่ยจะไปดูแลเอง… ”
ซุนหนี่ตอบข้อสงสัยของไฉ่หง…
ทั้งสองนั่งคุยกันต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ ก็ถึงเวลาที่ไฉ่หงจะต้องไปดูสินค้าที่ตลาดริมแม่น้ำ
ในเวลาต่อมา…
เมื่อมาถึงตลาดริมแม่น้ำอันเป็นจุดหมาย ไฉ่หงเดินไปตามทางเดินซึ่งเป็นสะพานไม้ยอดยาวไปที่ท่าเรือ แลเห็นเรือขนข้าวสารหลายลำจอดเรียงรายไปตลอดสองฟากฝั่งแม่น้ำ
และในขณะที่นางกำลังกวาดสายตามองหาเรือของชายที่ชื่อ ‘เฟยเทียน’ จู่ๆ สายตาของนางก็ปะทะเข้ากับบุรุษรูปงาม
ใบหน้าของเขาหล่อเหลาคมคร้าม หนวดและเคราสีดำสะท้อนกับประกายแสงแดดเป็นมันเลื่อมดูราวกับเส้นไหม ทำเอาหัวใจของไฉ่หงกระตุกวูบในทันใด ผู้ชายแบบนี้และสเปคของนาง
แม้จะมองชายผู้นั้นด้วยท่าทางสนใจ…
แต่ไฉ่หงก็ยังสงวนท่าที ทั้งสองมองสบตากันไปมา กระทั่งฝ่ายชายทนไม่ไหวจึงก
