ลัยลาชื่นชมแนวคิดของผู้ก่อตั้งโรงแรมด้วยใจจริง และเห็นด้วยที่กิจการในเครือของตระกูลสามีไม่เล็งเป้าไปที่ ‘กำไร’ เป็นเม็ดเงินเพียงอย่างเดียว แต่ ‘กำไร’ อีกอย่างซึ่งไม่สามารถตีค่าเป็นตัวเงินที่ทางผู้ก่อตั้งเล็งเห็นคือ ความรักและความเชื่อมั่นที่พนักงานจะมีให้แก่องค์กรที่ไม่ทอดทิ้งพวกเขา
เธอไม่ได้นำเรื่องนี้ปรึกษากับเมฆาเลยเพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง และเธอก็อยากลงมือทำด้วยตัวเองเพื่อวัดความสามารถของนักการตลาดสาวคนหนึ่งที่ชื่อ ‘ลัยลา’ ไม่ใช่ในฐานะ ‘ภรรยาท่านประธาน’
เสียงเคาะประตูจากหน้าห้องทำงานดังขึ้นสองครั้งทำให้สาวสวยที่กำลังดูงานจากหน้าจอโน้ตบุ๊ก ละสายตาเงยหน้าขึ้นมอง
เมื่อเห็นเป็นใครก็เอ่ยทัก “สวัสดีค่ะ พี่นิต”
“น้องลัยลามาแต่เช้าเลยนะคะ พี่มารบกวนหรือเปล่า” นิตวรรณยิ้มเยือนส่งให้อย่างเป็นกันเอง
ลัยลายิ้มตอบ “ไม่ค่ะ พี่นิตเชิญนั่งก่อนสิคะ”
“พร้อมพรีเซนต์ให้พี่ฟังหรือยังคะ” นิตวรรณถาม
