“ขอบใจณพมากนะ ณพดีกับลัยลามากจริงๆ”
“เปลี่ยนคำขอบใจเป็นอย่างอื่นได้ไหมลัยลา”
หญิงสาวยิ้มให้อย่างกันเอง “อะไรเหรอ”
“ก็เช่นว่า เปลี่ยนเป็น...”
“เปลี่ยนเป็นอะไรณพ” ลัยลาถามแล้วจ้องหน้าเขา
“เป็น...” ถึงนาทีสำคัญ พูดไม่ออกทุกที
ยังไม่ทันที่ลัยลาจะได้ตอบ เสียงฝีเท้าหนักๆ ก็เดินเข้ามาในบ้าน ลัยลาทะลึ่งลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ เพราะจู่ๆ เมฆาก็เดินพรวดๆ เข้ามาถึงตัว
“คุณหมอมาได้ยังไงคะเนี่ย”
“ฉันโทร.หาตั้งนานแล้ว แต่ว่าเธอไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย ทำอะไรอยู่”
“ฉันมีแขกน่ะค่ะ” ลัยลาตอบแล้วหันไปทางอรรณพที่ลุกขึ้นยืนยิ้มให้อย่างสุภาพ “ณพ นี่คุณหมอเมฆาจ้ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมอรรณพครับ” เขาแอบคิด ลัยลาป่วยเป็นอะไร ทำไมมีหมอมาหาถึงบ้าน ชักเป็นห่วงขึ้นมา แต่เมื่อคิดอีกที ลัยลาป่วยต้องไปหาหมอสิ ไม่ใช่หมอมาหา
เมฆามองสำรวจหนุ่มตรงหน้า อีกฝ่ายน่าจะอายุน้อยกว่าเขาหลายปี อายุน่าจะมากกว่าเมียเขาหน่อย ทั
