EP.16
ฝากแมว
กว่าลดาจะตื่นมาก็เช้าของอีกวัน ร่างบางนอนลืมตามองเพดานเนิ่นนานก่อนจะถอนหายใจออกมาดัง ๆ
เธอคงเป็นเอามากถึงขั้นที่เขาต้องฉีดยาคลายเครียดให้ ยอมรับเลยว่าตอนนั้นมันสติหลุดจนเผลอพูดทุกอย่างออกไปหมด
แน่นอนว่าเธอจำทุกคำพูดของเขาได้ขึ้นใจ ทั้งน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความห่วงใย ทั้งอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่นนั่นด้วย
“โอ้ยย ลดา แกทำอะไรลงไปเนี่ย ไปร้องไห้ใส่เขาเหมือนกับตัวเองเป็นเด็กไปได้”
แล้วแบบนี้จะกล้ามองหน้าเขาได้ยังไงกัน
“ตื่นแล้วเหรอ ผมเอาข้าวเช้ามาให้”
เสียงเปิดประตูตามด้วยเสียงคุณหมอหนุ่มทำให้เธอรีบมุดหน้าหายเข้าไปในผ้าห่ม เธออายเขาจนไม่กล้าสู้หน้าแล้ว
“แล้วทำไมมุดหนีผมแบบนั้นล่ะ ออกมาได้แล้ว ผมไม่กัดคุณหรอก”
คนตัวเล็กค่อย ๆ โผล่หน้าออกมา ทว่าเธอโผล่มาแค่ลูกตาเท่านั้นก่อนจะพูดกับเขาด้วยเสียงอู้อี้
“เปล่ากลัวซะหน่อย ขอบคุณสำหรับข้าวค่ะ ออกไปได้แล้วค่ะ”
พูดจบก็มุดหายเข้าไปในผ
