“เดี๋ยวก่อนครับคนดี จะไม่ราตรีสวัสดิ์พี่ก่อนเหรอ” ร่างบางปะทะเข้ากับอกแกร่งที่ชายหนุ่มรั้งกลับมา ก่อนที่ราเมธจะทำแก้มป่องก้มลงไปให้หญิงสาวหอมแก้ม วาโยใช้มือเรียวรัดคอหนาเพื่อกดจุมพิตหนักหน่วงที่แก้มหล่อนั้น ก่อนหันร่างบางวิ่งเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว แต่ยังได้ยินเสียงหัวเราะของเขาตามมาติดๆ ราเมธยกมือของเขาขึ้นลูบแก้มตัวเองเบาๆ ก่อนยิ้มออกมาและเดินกลับบ้านอย่างมีความสุข
“น้องรันตื่นได้แล้วครับ นอนขี้เซาจัง” ณภัทรปลุกสาวน้อยข้างบ้าน เมื่อเห็นเธอยังนอนซุกกายเข้าหาเขาไม่ยอมตื่นง่ายๆ กลัวหญิงสาวจะไปเรียนสาย
“ถ้าไม่ตื่นพี่จะกินน้องรันเป็นอาหารเช้านะครับ” ณภัทรแกล้งกัดใบหูเล็กน่ารักนั้นเบาๆ รตีครางรับอย่างเสียวซ่าน ยังไม่อยากลืมตาตื่น แต่เพราะถูกรบกวนการนอน เธอจึงพยายามค่อยๆ ฝืนลืมตา
“ยังไม่ตื่นอีกเหรอครับน้องรัน” ชายหนุ่มหอมแก้มนวลใสฟอดใหญ่ ซุกไซ้ริมฝีปากหนาไปทั่วลำคอหอมกรุ่น
“อือ…” รตีครางอือๆ อ
