ฝ่ายวายุกับณภัทรคุยกันอย่างถูกคอ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องสัพเพเหระตามประสา เพราะณภัทรไม่ได้ทำธุรกิจเหมือนคนอื่นๆ ถ้าเป็นราเมธก็อาจจะพูดเรื่องงานปนเปไปกับเรื่องทั่วไปได้
“ถามจริงสิวะภัทร”
“ถามอะไร”
“นายไม่คิดอะไรกับน้องรันบ้างเหรอ เห็นอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน” วายุแกล้งถามหยั่งเชิงเพื่อนรัก
“คิดอะไรของนาย” ณภัทรแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจในคำพูดของเพื่อนรัก
“นายว่าน้องรันน่ารักไหม” วายุมองไปที่ร่างสาวน้อยที่กำลังอ้อนมารดาของณภัทรอยู่อีกมุมหนึ่ง
“น่ารักยังไง” ณภัทรแกล้งถาม สายตาของเขาก็กำลังมองยายตัวยุ่งข้างบ้านไม่วางตา
“ไอ้ภัทร แกเป็นเกย์หรือเปล่านี่” วายุพูดอย่างขัดใจ
“แกจะบ้าหรือยังไง ฉันไม่ใช่เกย์” ณภัทรสะดุ้ง ส่ายหน้าไปมาพัลวัน
“นายนั่นแหละเข้าข่ายเป็นพวกเกย์ นายอยู่กับสาวสวยน่ารักแล้วไม่คิดอะไร สงสัยนายนั่นแหละจะบ้า” วายุมองเพื่อนรักอย่างจับผิด เขาสังเกตเห็นสายตาของเพื่อนก็รู้แล้วว่าจะต้อ
