"มาเล่นเกมกันดีกว่าครับ" เสือปรบมือแรงๆ เรียกสติคนทั้งคู่ เงียบทีไรไอ้เสือไม่ชอบเลย อยากได้ยินทั้งเสียงพ่อและแม่สนทนากันไปมา
"เกมอะไรเสือ" คนเป็นแม่ถามลูกชายยิ้มๆ เบาไฟในหม้อลง ก่อนจะคีบหมูจุ่มขึ้นมากิน
"เกมตอบตามความจริงครับ เดี๋ยวเสือจะเป็นคนถาม พ่อกับแม่เป็นคนตอบนะ"
"ไม่เล่น!" ผู้กองสิงห์รีบออกตัวทันที เขาไม่ใช่เด็กที่จะให้มาเล่นเกม
"เสือคิดไว้อยู่แล้วว่าพ่อคงไม่เล่นหรอก"
พอลูกชายเอ่ยอย่างนั้นคนเป็นพ่อเงียบปาก มองหน้าลูกชายเศร้าลง อะไรอีก จะเข้าสู่โหมดดรามา
"เสือเล่นกับแม่ไหมล่ะ" ราตรีรีบเอาใจลูก มีหรือที่เสืออยากทำอะไรแล้วเธอจะขัด คงเพราะไม่ได้อยู่กับลูกทุกวัน ไม่ว่าเสืออยากได้อะไร อยากทำอะไรเธอมักจะสนับสนุนลูกทุกอย่างเลย
พยายามทดแทนในสิ่งที่เสือขาดหายไป ถึงไม่รู้ว่ามันจะช่วยไหม แต่เธอดีใจที่ได้ทำแบบนี้
"ต้องมีผู้เล่นสองคนครับแม่ เพราะมีหนึ่งคนถามกับสองคนตอบมันจะได้ความคิดเห็น
