กินข้าวอาบน้ำเสร็จสามพ่อแม่ลูกนั่งรถไปที่คุ้มเหนือเพื่อเก็บข้าวของเครื่องใช้ของราตรี และคนที่ดูดี๊ด๊ากว่าใครเพื่อนก็เห็นจะเป็นลูกชายคนเดียวอย่างเสือ
"เสือดีใจจังที่พ่อกับแม่กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว" เจ้าตัวนั่งอยู่แคปหลังยื่นหน้าไปตรงกลางระหว่างพ่อกับแม่ที่นั่งเบาะหน้า
ราตรีประคองแก้มลูกชายมาหอมอย่างชื่นใจ เธอเองก็ดีใจที่ผู้กองสิงห์ยอมลดทิฐิที่มีลง
ส่วนเธอ ไม่ได้อยากจากสองพ่อลูกไปไหนตั้งแต่แรก แต่เธอก็เข้าใจในสิ่งที่ผู้กองสิงห์ทำ ส่วนคนที่ตายไปแล้วเธอจะไม่เอ่ยถึงพวกท่าน
พอถึงหน้าบ้านเสือรีบลงจากรถ เดินเข้าบ้านที่เคยมาประจำอย่างคุ้นชิน ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี
"เอาไปแค่เสื้อผ้าก็พอ ของไม่ต้อง" ผู้กองสิงห์บอกกับเมีย ข้าวของที่บ้านเขาเยอะแยะ ขนไปก็ไม่มีที่เก็บ
"จ้ะ" ราตรีพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเอาออกมาพับใส่กระเป๋า
"เสือช่วยครับ" เสือทำท่าจะนั่งลงตรงหน้าแม่
