ใกล้ถึงเวลาเลิกงาน ราตรีเดินไปเข้าห้องน้ำด้านหลังร้านกับท่าทางมึนๆ ร่างบอบบางแทบล้มหัวคะมำเมื่อมีร่างสูงใหญ่เดินชนไหล่
"โอ๊ย!" ราตรีหันกลับไปมอง ฝ่ายนั้นก็เซเหมือนกัน ดูท่าว่าจะเมามากด้วย
และไม่ว่าใครจะผิดจะถูก แต่ในฐานะพนักงานของที่นี่ราตรีรีบขอโทษขอโพย
"ราตรีขอโทษด้วยนะคะ" ทั้งยกมือไหว้ ทั้งก้มหัวให้ หวังให้ฝ่ายนั้นไม่เอาเรื่อง
ผู้ชายคนนั้นแทนที่จะโกรธ ดวงตาเบิกโพลงพลางยิ้มหวานออกมา สืบเท้าเข้าใกล้ จนราตรีต้องถอยหลังกรูดจนแผ่นหลังชนกำแพง
มือหนาข้างหนึ่งวางค้ำกักขัง มองราตรีด้วยสายตาโลมเลียตั้งแต่หัวจรดเท้า เกาะอกสีขาวอวดเต้าอวบขาวทะลักมันน่าขยำให้แหลกคามือ
ราตรีรู้สึกไม่โอเคมากๆ หรือเพราะทั้งเดือนเธอบริการแค่สามีคนเดียว พอเป็นคนอื่นกลับไม่ชินแล้ว
เธอคงต้องกลับไปคุยกับผู้กองสิงห์ให้เข้าใจแล้วล่ะ หากเป็นอย่างนี้ต่อไปเธอรับงานลูกค้าคนอื่นไม่ได้แน่ๆ
เกิดถึงวันที่เราเริ่มไม่โอเคต่อก
