"เพทาย...ขอโทษ" คนตัวเล็กเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
เธอไม่รู้นี่ว่าไหมเป็นแฟนใคร ก็น้องบอกเสียงอ้ำอึ้งจนเธอเข้าใจผิดเนี่ย
"เธอทำฉันเจ็บนะ จะรับผิดชอบไหวเหรอ" เขายกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ รู้สึกปากแตกเล็กน้อย สายฟ้ามือหนักจริงๆ นี่สินะที่เขาบอกรักชีวิต อย่าคิดสู้เมีย
เจ็บฉิบหาย ส่วนยัยตัวเล็กก็เอาแต่เกาะแขนเขาเอาไว้ก่อนจะถูไถหน้าลงมาเบาๆ อย่างออดอ้อน
"ก็ขอโทษแล้วไง"
"คำขอโทษมันไม่หายเจ็บ ไม่รู้เหรอหืม?" ถึงเขาจะบอกเธอแบบนั้น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นไปบีบจมูกรั้นๆ ของเธอเบาๆ อย่างมันเขี้ยว
อยากฟัดให้จมอก...
"งั้นทายาให้โอเคไหม"
เธอเสนอแนวทางให้เขา แต่แบบนี้มันคงไม่พอ :)
"มันก็พอได้ แต่ฉันยังไม่หายงอนนะ..."
ขอเล่นตัวอีกสักหน่อยแล้วกัน ไม่อยากให้เธอได้ใจในตอนนี้
"หึหึหึ กูว่าได้ง้อกัน...ทั้งคืนแน่ ยิ่งช่วงนี้ไอ้ทายของขาดหนักๆ มาหลายเดือนแล้วด้วย"
แม็กซ์ที่นั่งอยู่ฝั่งต
