รุกหนัก
แม้จะเป็นช่วงหัวค่ำ แต่การจราจรบนทางด่วนในกรุงเทพมหานครนั้นก็ไม่ได้ติดขัดมากนัก ใช้เวลาไม่นานรถยนต์คันหรูขนาดสองที่นั่งของเตชินก็แล่นเข้ามาจอดภายในรั้วคฤหาสน์หลังหนึ่งที่ตั้งอยู่แถบชานเมือง
“บ้านพี่ชินหลังใหญ่จังเลยค่ะ” ดาวิกาว่าพร้อมปลดเข็มขัดนิรภัยออก สายตามองสำรวจภายนอกของคฤหาสน์หลังตรงหน้า สนามหญ้ากว้างขวางที่ใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยง มีแขกที่ทยอยมากันแล้วยืนคุยกันอยู่หลายคนพอสมควร
“ชอบไหมครับ”
“ชอบค่ะ แต่ดิวว่ามันหลังใหญ่เกินไป กว่าจะเดินถึงกันต้องเหนื่อยแน่ ๆ”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ” เตชินพูดกลั้วหัวเราะเบา ๆ บ้านหลังนี้เป็นความต้องการของเขาเอง ที่อยากสร้างให้สมกับฐานะของตัวเอง เพื่อเสริมอำนาจและบารมีไม่ให้น้อยหน้าใครทั้งนั้น ทว่าเขากลับรู้สึกว่ามันไม่ค่อยน่าอยู่สักเท่าไร “เราเข้าไปข้างในดีกว่า”
“ค่ะ”
ภาพของสองหนุ่มสาวที่เดินควงแขนกันเข้ามาในงานเลี้ยงกลายเป็นจุดสน
