“ขอโทษเรื่องที่โกหกเธอมาตลอด” กรฉัตรแทรกหทัยยาขึ้นเพื่อให้เธอหยุดและฟังเขาสักที แม้ว่าเขาจะไม่อยากพูดมันออกไปและพยายามปิดบังมาตลอด แต่ในเมื่อตอนนี้เธอรู้แล้ว ในเมื่อในใจของเธอมันมีคำตอบอยู่บ้างแล้ว เขาก็เลือกจะพูดมันออกไปและไม่หนีอีก
“.....” และครั้งนี้หทัยยาก็เงียบนิ่งโดยไม่พูดอะไรออกมา เพราะเธอไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรต่อ
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เป็นแบบนี้” กรฉัตรลุกจากโต๊ะทำงานเดินมาหาหทัยยาก่อนจะพูดขึ้น
“.....” ร่างบางยังคงเอาแต่เงียบนิ่งโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอกำลังคิดหรืออยากพูดอะไร
“ตัวเล็ก...”
“คุณ ขับรถชนพ่อตัวเล็กตายจริงๆหรอคะ” และในที่สุดสิ่งที่เธออยากรู้ที่สุดก็หลุดออกจากปากเล็กจนได้ หลุดออกมาด้วยความยากลำบากเลยทีเดียว
“ฉันขอโทษ” มันเป็นการยอมรับที่ชัดเจนที่สุดแล้วนั่นเอง และใช่กรฉัตรเป็นคนขับรถชนพ่อของหทัยยาตายๆจริง
วันนั้นเขาดื่มไปมากพอสมควร ดื่มจนสติไม่เต็มร
