คุณหนูบ้านนอกกับลูกกระจ๊อกจอมผื่น

เรียกลูกน้องมาลงโทษ

คุณหนูบ้านนอกกับลูกกระจ๊อกจอมผื่น

ตอน เรียกลูกน้องมาลงโทษ

เช้านี้สาวน้อยผิวสีน้ำผึ้งตื่นมาวิ่งออกกำลังกายขณะที่หมาขนทองสองตัวยังนอนอยู่บนโซฟาห้องรับแขกเพราะว่าอากาศหนาวมาก

น้ำฝนมัดผมยาวรวบไว้ที่หน้าบ่าขวาและสวมหมวกแก๊ปสีชมพูดูน่ารักมาก เธอใส่เสื้อกันหนาวสีขาวยาวถึงขาอ่อนโดยไม่ใส่กางเกง ช่วงล่างมีเพียงกางเกงในสีชมพูที่ปิดหุ้มอยู่ ขณะวิ่งฝ่าหมอกขาวก็รู้สึกเย็นว่าบใต้หว่างขา

ปึก! ๆ ๆ รองเท้าสีชมพูย่ำหญ้าเปียกน้ำค้างจนเลอะ เมื่อวิ่งผ่านเนินดินมาถึงต้นกล้วยก็ยืนชูมือบิดขี้เกียจ ใบหน้าสวยหันมองกล้วยหอมหลายเครือที่กำลังจะถูกเก็บเกี่ยวก็ทำให้รู้สึกถึงเม็ดเงินที่กำลังจะเข้ามา ริมฝีปากชมพูฉีกยิ้มอย่างภาคภูมิใจขณะเงยหน้าลูบมือน้อยกับต้นกล้วยแต่ละต้นที่เดินผ่าน

"ช่วงนี้พ่อบ้านทำดีกับเราเป็นพิเศษ โกรธไม่ลงจริงๆ เห้อ!"

"ว่าแต่วันนี้จะทำอะไรอร่อยๆเอาใจเราอีกนะ"

นายหญิงเอ่ยขณะยืนเขย่งเท้าดึงใบกล้วยแห้งออกจากลำต้น

ครื่ด! ๆ จู่ๆเสียงต้นกล้วยไกลๆก็ลั่นก่อนจะหักลงมาดังโครม!

"ตายแล้ว" น้ำฝนตกใจวิ่งหน้าตั้งมาดูต้นกล้วยที่หักโค่นทั้งๆที่ลำต้นมันยังเขียวอยู่เลย พอมองรอบๆก็พบว่ามันมีรูที่โดนเจาะหลายรู รูล่าสุดมีน้ำเชื้อขาวๆแห้งกรังติดอยู่

"ไอ้โรคจิตคนไหนนะ ตอนนั้นดันจำหน้าไม่ได้ด้วยสิ"

"ทำไม๊ทำไมมันถึงเจาะแต่ต้นนี้นะ บ้ารึเปล่า ดูซิรูพรุนจนหักเลย"

กร่อด! ๆ นายหญิงลุกยืนกัดฟันก่อนจะวิ่งกลับบ้านอิฐแดง แบกมีดพร้าเล่มยาววิ่งกลับมาฟันต้นกล้วย เอาตรงกลางลำที่มีรูเจาะกลับมากองไว้หน้าบ้านแล้วเข้ามานั่งรอทานมื้อเช้า

"คุณหนูครับ วันนี้มีสเต็กพอร์คชอป กับสลัดทูน่าครับ" พ่อบ้านเอ่ยขณะถือถาดอาหารที่หอมกรุ่นมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะ เมื่อไอขาวลอยฟุ้งเข้าจมูกก็ทำให้นายหญิงค่อยใจเย็นขึ้น

"ลุง เดี๋ยวออกไปเรียกลูกน้องที่ดูแลสวนกล้วยทุกคนมาประชุมก่อนจะเริ่มงานนะ"

"ครับ คุณหนู"

พ่อบ้านโค้งคำนับแล้ววิ่งออกหน้าบ้านไปคร่อมจักรยาน รีบปั่นหน้าตั้งออกไปทางเรือนไม้ของคนงานโดยพลันใด เขาทำตัวราวกับว่าเชื่อฟังเด็กรุ่นลูกยิ่งกว่าพ่อแม่ตัวเองเสียอีก ยิ่งเขาเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้คุณหนูโกรธไม่ลง

โฮ่ง! ๆ ๆ หมาโกลเด้นตัวอ้วนได้กลิ่นอาหารก็รีบวิ่งมาเงยหน้าขอส่วนแบ่ง น้ำฝนใช้มีดหันสเต็กโยนลงพื้นแล้วบ่นลูกรักคุณปู่

"เห้ย! แกสองคนนี่อยู่บ้านแท้ๆไม่ได้เรื่องเลย หมูหยอง หมูทอด ปล่อยให้คนหื่นไปเจาะต้นกล้วยได้ยังไง"

ไม่ถึงสิบนาทีคนงานที่ทำหน้าที่ดูแลไร่กล้วยก็เดินมายืนเรียงแถวหน้ากระดานอยู่ตรงโต๊ะไม้ที่พิงกับผนังบ้านอิญแดง

"คุณหนู คนงานมาแล้วครับ" ลุงพ่อบ้านตะโกนเรียก

แผล็บ! ๆ น้ำฝนแลบลิ้นเลียปากสีชมพูที่มันแผล็บก่อนจะลุกเดินออกมายืนหน้าบ้าน เธอกวาดสายตามองหนุ่มสามคนที่ยืนเรียงกันในสภาพทำหน้างง มีคนนึงที่รู้จักชื่อแล้ว เป็นหนุ่มเหนือหน้ามนอายุยี่สิบต้นๆที่ชื่อบรรจง เขาหน้าเกลี้ยงผิวขาวเหลือง ดูหล่อแบบคนดอยและใสซื่อ

อีกสองคนรู้หน้าแต่ยังจำชื่อไม่ได้ ทั้งคู่เป็นหนุ่มอีสาน หน้าตาบ้านๆแต่หุ่นก็เเน่นหนับเหมือนนักมวยไทย คนนึงโพกผ้าขาวม้าบนหัว อีกคนใส่หมวกผ้า

"มีอะไรหรือครับ คุณน้ำฝน" หนุ่มดอยเอ่ยทัก อีกสองคนยืดอกเอามือประสานหน้าหว่างขา

ฟุ่บ! น้ำฝนขึ้นมานั่งห้อยขาบนโต๊ะไม้และเอนหลังพิงผนังอิฐก่อนจะเอาสองมือกอดหน้าอก

"พวกนายน่ะ มีใครเป็นโรคจิตไหม" เสียงแหลมห้าวของนายหญิงทำเอาสามหนุ่มตกใจหน้าสั่น พ่อบ้านยังไม่กล้าปริปาก

"เปล่าครับ เปล่านะครับ" หนุ่มอีสานสองคนรีบโบกไม้โบกมืออย่างมีพิรุธ

"งั้นดูโน่น ใครเจาะต้นกล้วยของฉัน ห๊ะ!"

"แหม่ง ข่มขืนต้นกล้วยจนหักตายเลย เดี๋ยวแม่ก็เรียกตำรวจมาลากซะเลยดีไหม"

คุณหนูตวาดลั่น

"เปล่าครับ ผมเปล่าครับ ๆ " สามหนุ่มแย่งกันตอบแถมยังเดินถอยหลังอย่างเกรงกลัว

"งั้นถอดกางเกงออก ทำให้มันแข็ง" คุณหนูน้ำฝนสั่ง

"ไม่ดีหรอกครับ" หนุ่มผ้าขาวม้า

"ผมไม่ได้ทำจริงๆนะครับ" หนุ่มหมวกผ้า

"ผมด้วยครับ" หนุ่มดอย

"ถ้าจะแสดงความบริสุทธิ์ก็ถอดกางเกงออกสิ ทำให้มันแข็งแล้วเอามาทิ่มรูนี้ดู ทีละคน เร็วๆ"

"หรืออยากให้ฉันเรียกตำรวจมาก่อน"

น้ำฝนกระโจนลงจากโต๊ะแล้วอุ้มลำต้นกล้วยขึ้นมาวางไว้แทนที่

ฟุ่บ! ๆ หนุ่มอีสานสองคนไม่ตอบอะไรแต่รีบถอดกางเกงขายาวลงไปกองบยพื้นหญ้า เอามือดึงกางเกงในลงมาถึงหัวเข่าแล้วกำรูดแท่งเอ็นขณะมองสาววัยรุ่นที่ยืนกำหมัด

ส่วบ! ๆ ๆ มือสากกร้านของพวกเขากำบีบแท่งเอ็นอ่อนๆที่ห้อยลงจนแข็งตั้งขึ้นมา ปลายลำโค้งงอขึ้นชี้หน้านายสาวที่กำลังก้มมอง

อือ! น้ำฝนอ้าปากค้างเมื่อเห็นแท่งเอ็นลำโตของหนุ่มผ้าขาวม้า ขนาดของขาไม่น่าจะต่ำกว่า54 ส่วนกลางอวบอ้วนเหมือนโดนผึ้งต่อย ความจริงคือแท่งเอ็นที่ฉีดเพิ่มขนาดมาแต่นายหญิงไม่รู้จัก เธอจึงมองตาค้างและปากอ้าไม่หุบ

นายหญิงนั่งยองๆมองแท่งลำที่เกือบจะทิ่มหน้าตัวเอง หมับ! ๆ เธอเอามือจับดูตรงกลางที่อวบบวมเหมือนจะแตกและบีบเฟ้นมันเบาๆ

"โอย! เสียว" หนุ่มผ้าขาวม้ายืนเอวสั่น ฟันขบกันดังกึกๆขณะก้มมองมือน้อยขาวๆที่บีบรีดกลางลำบวมๆของเขาจนแดงช้ำ

อึก! ลุงพ่อบ้านกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ เขาทำหน้าเหมือนจะขาดใจตาย

"มันใหญ่จัง ดูแล้วมันบวมโตจนไม่น่าจะยัดเข้ารูต้นกล้วยได้นะ นายกลับไปได้" น้ำฝนเอ่ย

"แค่นี้เหรอครับ" หนุ่มผ้าขาวม้าทำหน้าเหมือนเสียดายอะไรบางอย่าง

"อือ! ไป ๆ นายสองคนมา เอายัดต้นกล้วย รูนี้" น้ำฝนสั่งสองคนที่เหลือ

"ของผมไม่แข็งครับ"

หนุ่มดอยยกมือขึ้น ทำหน้าตาใสซื่อ คุณหนูน้ำฝนกอดอกเดินวนๆรอบตัวผอมซีดของเขาและก้มมองแท่งลำขาวเหลืองที่ห้อยย้อยปลายชี้พื้นอย่างไร้น้ำยา

"ไม่แข็งแปลว่าไม่ได้เจาะต้นกล้วยงั้นรึ ไม่มั๊ง"

พูดจบนายหญิงก็เอานิ้วดีดเป๊าะๆตรงกลางลำ นั่งยองๆลงแล้วใช้มือกำขยุ้มทั่งแท่งเล่นเหมือนเด็กน้อยฟัดดินน้ำมัน

หมับ! ๆ ๆ อูยย! หนุ่มดอยยืนขาสั่นพั่บๆ แท่งเอ็นพองโตขึ้นในอุ้งมือเล็กๆของนายหญิงจนกำไม่รอบ ลำยาวโง้งดีดผึงขึ้นมาฟาดปลายคางงอนสวยดังป่าบ!

อุ๊ย! นายหญิงหงายหลังล้มตูดจ้ำเบ้าลงไปกองกับพื้น ลุงพ่อบ้านรีบเข้ามาประคองร่างของเธอลุกยืนอย่างเป็นห่วง

แปะ! ๆ ๆ "เอาเลย ยัดเข้ารูเลย ทีละคน นายก่อน นายชื่ออะไรนะ" น้ำฝนปัดฝุ่นที่เลอะมือแล้วชี้หน้าหนุ่มอีสานหมวกผ้า

"เบิ้มครับผม" เขาโค้งคำนับแล้วเดินโทงๆไปยืนหน้าโต๊ะไม้ในสภาพเปลือยท่อนล่าง ใช้มือกำโคนลำก่อนจะโยกเอวแทงปลายแท่งรักยัดเข้ารูต้นกล้วย

ส่วบบบ! แท่งเอ็นสีดำแดงแทงเข้าไปในรูต้นกล้วยอย่างง่ายดายชนิดที่ไร้อาการติดขัด

"เข้าได้ คุณหนู ไอหมดนี่คนร้าย" พ่อบ้านรีบชี้นิ้วและทำหน้าตื่นตากว้างโต

น้ำฝนเดินมาก้มมองแท่งลำยาวที่กดเข้ารูต้นกล้วยได้เกินสามในสี่ของความยาว เธอลองเอานิ้วคีบโคนแท่งแข็งร้อนแล้วบีบขณะใช้อีกมือดันตูดหนุ่มอีสานให้โยกเอวแทงเข้าไปอีก

ปึ่ด! ๆ โอ๊ย! หนุ่มเบิ้มร้องด้วยความเสียวปนเจ็บปวด

"มันเข้าไม่สุดนี่ ออกมาเบิ้ม นายลองซิบรรจง"

"ครับ ครับ" หนุ่มดอยพยักหน้าแล้วเดินเข้ามายืนแทนที่หนุ่มอีสาน ใข้มือบีบกำแท่งลำจนซีดสั่น ค่อยๆโยกเอวกดปลายหัวบานถอกอัดเข้ากับรูต้นกล้วยอย่างเชื่องช้า

หมับ! คุณหนูน้ำฝนเดินมายืนข้างหลังหนุ่มดอยแล้วใช้สองมือดันตูดของเขาขณะที่โยกเอวเอาเนินกระแทกกับหลังมือตัวเอง

ส่วบ! ๆ แท่งเอ็นหนุ่มดอยแทงอัดเข้ารูต้นกล้วยแบบมิดลำพอดีเผง

"ไอ้คนร้าย หนอย ทำมาตีสีหน้าบ้องแบ๊ว" น้ำฝนตวาดและกระโดดมายืนข้าง เขย่งเท้าง้างมือจะหวดหน้าที่ซีดเผือดของหนุ่มดอย

"ขอโทษครับ ๆ ผมขอโทษครับคุณหนู ผมไม่ใช่โรคจิตเลยนะครับ ผมแค่ไม่เคยได้เอาผู้หญิง" หนุ่มดอยลงไปนั่งคุกเข่ายกมือไหว้พนมเหนือหัว

"เกิดมาจะสามสิบผมยังไม่เคยได้ปี้เลยครับ ฮือ! ๆ"

หนุ่มดอยรีดน้ำตาร้องโฮ

ชิ! น้ำฝนลดมือลงแล้วเบือนหน้าหนีในสภาพโกรธปนเวทนา

"แล้วทำไมไม่เอาตังค่าจ้างไปซื้อกินบ้าง สาวขายตัวแถวหลังโรงแรมในเมืองก็มี" ลุงพ่อบ้านท้าวสะเอวก้มหน้าดุต่อ

"ผมต้องส่งตังไปที่บ้านครับ พ่อผมติดหนี้เขาหลายแสน เดือนๆผมเหลือตังใช้พันสองพันเอง อย่าว่าแต่ตีหม้อเลยครับคุณลุง จะซื้อไข่ซื้อหมูกินผมยังต้องคิดแล้วคิดอีกเลย"

"แล้วจะเอาไง ห๊ะ! จะให้เรียกตำรวจมาหรือให้ลงโทษ" คุณหนูน้ำฝนหันกลับมาก้มดุหนุ่มดอย

"ลงโทษครับ ๆ แต่อย่าไล่ผมออกเลยครับ หักเงินผมไปเลย หนึ่งเดือนสองเดือนก็ได้ครับคุณน้ำฝน" หนุ่มดอยเอ่ยและเอามือที่ปิดหน้าออก เห็นน้ำตาไหลพรากอาบสองแก้มยิ่งทำให้เจ้านายหญิงใจอ่อน

ฟู่วส์!

"งั้นทำงานพิเศษก็ได้ ค่าแรงให้ปกติ แต่หลังเลิกงานทุกวันนายต้องมาทำงานพิเศษให้ฉันแบบฟรีๆสามเดือนนะ โอเคไหมบรรจง"

"ครับคุณหนู คุณหนูใจดีมาก สวยก็สวยเหมือนนางฟ้านางสวรรค์" หนุ่มดอยเอ่ยและยกมือไหว้

"งั้นไปปลูกต้นกล้วยเลยไป รู้นะว่าหน่อกล้าอยู่ไหน นายทำหักหนึ่งต้นงั้นปลูกทดแทนยี่สิบต้น"

คุณหนูสั่ง

"ครับผม" หนุ่มดอยวิ่งเข้าป่ากล้วยในสภาพเปลือยท่อนล่าง กางเกงสามส่วนลายทหารยังกองอยู่บนพื้นหญ้า

"ฮ่่า! ๆ ๆ มันโรคจิตแต่ซื่อจริงๆ" พ่อบ้านหัวเราะลั่น