คุณหนูบ้านนอกกับลูกกระจ๊อกจอมหื่น
ตอนที่ 19: พายุคลั่ง
ราตรีนั้น... อากาศในไร่ผลไม้แปรปรวนอย่างน่าประหลาด จากที่เคยร้อนอบอ้าวในตอนกลางวันกลับเย็นยะเยือกขึ้นมาในยามค่ำคืน สายลมที่เคยพัดโชยเอื่อยๆ บัดนี้กลับเกรี้ยวกราดและหวีดหวิวราวกับเสียงกรีดร้องของปีศาจ น้ำฝนนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้หวายที่ระเบียงหน้าบ้านอิฐแดง สองแขนกอดอกแน่นขณะทอดสายตามองหมู่มวลเมฆสีดำทะมึนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาปกคลุมท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
"ดูท่า... คืนนี้คงจะมีพายุเข้านะครับคุณหนู" ลุงพ่อบ้านเอ่ยขึ้นขณะนำผ้าห่มผืนหนามาคลุมให้เจ้านายสาวด้วยความเป็นห่วง
"ก็ดีเหมือนกันค่ะลุง... หนูชอบ" เธอยิ้มมุมปาก แววตาเป็นประกายอย่างน่าประหลาด "ความรุนแรงของธรรมชาตินี่แหละ... คือศิลปะที่งดงามที่สุด"
แต่แล้ว... ความคิดซุกซนก็แล่นแปล๊บเข้ามาในหัว... ในสถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้... คือโอกาสที่ดีที่สุดที่จะได้ทดสอบความภักดีและ ‘ประสิทธิ
