ท่านประธานขาหนูท้อง

เงินชดเชย

ตอนที่ 4

“มึงเห็นอะไรสวยๆ มั้ยวะไอ้เต้ แมร่ง..สว่างเต็มห้องไปหมดเลยว่ะ” หลังจากสูดเค..หรือตบแป้งตามที่ภาษาวัยรุ่นเรียกกันแล้ว ต้นน้ำก็เอ่ยถามเตชทัต เตชทัตรีบกระดกเหล้าลงคอเพรียว ๆ ก่อนจะเอ่ยตอบเพื่อน

“ตอนแรกมันปวดหัวนิดหน่อยวะ แต่ตอนนี้กูก็เห็นอะไรไม่ต่างจากมึงหรอก” เตชทัตตอบเพื่อน เขาเพิ่งเคยเป็นครั้งแรก

“มันสวยไปหมดเลยใช่มั้ยวะ” ต้นน้ำถามก่อนจะกระดกเหล้าเพรียว ๆ ตามไปบ้าง เตชทัตพยักหน้าให้เพื่อน เพราะเสียงเพลงที่ดังทำให้เขาคุยกับเพื่อนอย่างลำบาก

หลังจากนั้นไม่นาน ต้นน้ำก็พาเตชทัตเพื่อนของเขาไปสนุกกับกลุ่มสาว ๆ ที่นั่งกันอยู่

ต้นน้ำขอบุหรี่จากหญิงสาวคนหนึ่งมาสูบก็จะยื่นให้เตชทัตลองสูบดูบ้าง เขาสูบไปได้ทีเดียวก็ถึงกับสำลัก ก่อนที่ทั้งสองจะนั่งปล่อยอารมณ์ที่เคลิบเคลิ้บนั้น จนเวลาผ่านไปนานเกือบหนึ่งชั่วโมงก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นระหว่างที่ทุกคนกำลังจะสนุกสนานกันอยู่ สุริยะเดินไปเปิดประตูแล้วก็พบว่ามีตำรวจหลายนายยืนรออยู่

ทุกคนที่อยู่ในอาการเคลิบเคลิ้บและมึนเมาจึงไม่มีทางหลบหนีไปไหนได้ ตำรวจทุกนายที่ยืนอยู่จึงเข้ามาจับกุมทุกคนได้อย่างง่ายดาย

ทางด้านมณีมันตราพอได้สติเธอก็เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอเพิ่งรู้ว่าตนเองนั้นปล่อยตัวปล่อยใจไปกับชายแปลกหน้ามาตั้งแต่ชั่วหัวค่ำจนถึงกลางดึก

“ร้องไห้ทำไม คุณเป็นของผมแล้ว ผมจะรับผิดชอบคุณเอง” ชายหนุ่มที่ตื่นมาแล้วเห็นเธอร้องไห้อยู่จึงดึงร่างของเธอเข้ามากอดปลอบ

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันพลาดเอง ปล่อยคะ..ฉันจะกลับ”

“อย่าเพิ่งไปสิ ผมยังกินคุณไม่อิ่มเลย”

“ปล่อยค่ะ อื้มมม!!”

คืนนี้เธอตกเป็นของเขาไม่รู้จักกี่ครั้งแล้ว และครั้งนี้หลังเสร็จกิจเธอก็เพลียและหลับไปด้วยความง่วงนอน ชายหนุ่มคนดังกล่าวเอาเงินทิ้งไว้ให้เธอจำนวนหนึ่ง ซึ่งเป็นเงินที่ค่อนข้างมากเลยทีเดียว ขณะที่เธอกำลังนอนหลับอยู่เขาก็เขียนโน้ตเพื่อขอโทษเธอแนบเอาไว้กับเงินจำนวนมากมายนั้นแล้วจากไป

มณีมันตราตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ก็พบว่าเขาไม่อยู่เสียแล้ว ก่อนหันไปเห็นเงินจำนวนหนึ่งมัดและแนบด้วยโน๊ตที่เขาได้เขียนทิ้งเอาไว้

ผมรู้ว่าคุณโกรธและคงจะไม่ให้อภัยผม

ผมตั้งใจให้เงินจำนวนนี้เพื่อเป็นการชดเชยกับสิ่งที่ผมได้กระทำลงไป

ลาก่อนภาณุภัทร์..