5ส
615 Words
ตอนที่ 6
หนึ่งเดือนผ่านไป
มณีมันตราก็พบว่าตัวเองนั้นตั้งท้องก่อนจะนึกย้อนกลับไปในคืนวันเกิดเหตุกับชายแปลกหน้าที่เขาทิ้งโน๊ตและเงินจำนวนหนึ่งเอาไว้ให้เธอ ตอนนี้เธอยังพอจะมีเงินอยู่เก้าแสนบาทในบัญชี มณีมันตราเดินทางมาสมัครงานกับสุวิมลที่บริษัทแห่งหนึ่งหลังจากเธอเรียนจบ ในตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายบุคคล จนกระทั่งทั้งสองได้เรียกตัวเข้าไปสัมภาษณ์
หลังจากสัมภาษณ์เสร็จ ทั้งสองก็มานั่งปรับทุกข์กัน
“แกจะเอายังไง กับเรื่องเด็กในท้องวะ” สุวิมลถามเพื่อนระหว่างนั่งทานมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“นั่นสิ! ฉันก็ยังคิดไม่ตกเลย” มณีมันตราพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ไหน ๆ แกก็คิดจะเลี้ยงเค้าแล้ว เงินที่แกเก็บของเขาไว้ก็พอจะใช้เป็นค่าทำคลอดอยู่มั่ง” สุวิมลเสนอทางออกที่มณีมันตราไม่อยากจะเลือก เพราะอยากเก็บเงินเอาไว้คืนเขามากกว่า
“แค่นั้นมันคงไม่พอหรอก กว่าเด็กคนหนึ่งจะโตมาได้ก็ใช้เงินไม่น้อยเลยนะแก..”
“แล้วตั้งจะบอกพ่อกับแม่หรือเปล่าว่าตัวเองท้อง”
“ถ้ามันถึงที่สุด..ก็คงต้องบอกแหละ เรื่องใหญ่ขนาดนี้”
“ถ้าแกมีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกนะ”
“อื้ม ขอบใจนะสุ”
“ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันตอนทำงานวันจันทร์ล่ะ”
พอเพื่อนสาวเดินจากไป ระหว่างที่นั่งคอยรถเมล์กลับบ้าน มณีมันตราก็นั่งลูบท้องของตัวเอง
“ไม่ต้องกลัวนะลูก..ถึงหนูไม่มีพ่อ แม่ก็จะเลี้ยงหนูเอง” มณีมันตรารำพึงรำพันก่อนจะมีน้ำตารื้น
หนึ่งเดือนผ่านไป
เช้าวันจันทร์..พนักงานทุกคนต่างจัดโต๊ะเก้าอี้ทำความสะอาดทุกอย่างจนเรียบร้อย ไม่เหมือนเช่นทุกวัน ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับโต๊ะทำงานของตัวเอง มณีมันตราที่เพิ่งเดินเข้ามาก็เจอกับเพื่อนสนิทที่มาถึงก่อนหน้า จึงรีบเข้าไปถาม
“สุ!!! วันนี้ที่แผนกเรามีกิจกรรม 5ส. กันเหรอ”
“ก็ไม่เชิงหรอก แต่วันนี้ท่านประธานจะมาตรวจที่แผนกเรานะสิ”
“อ่าวเหรอ!!! แล้วเค้าจะตรวจอะไรบ้างล่ะ”
“ก็ถามรุ่นพี่คนที่เคยทำอยู่ เค้าบอกว่าต้องจัดโต๊ะให้เป็นระเบียบเรียบร้อยห้ามรก แกรีบเอารายละเอียดในใบนี้ไปอ่านก่อนเลย” สุวิมลยื่นไปที่ได้มาจากรุ่นพี่คนหนึ่งส่งให้เพื่อน มณีมันตรารับมาอ่านดูก็เห็นก็รู้ทันทีว่าโต๊ะทำงานเธอมันช่างตรงกันข้ามกับสิ่งที่เขาระบุเอาไว้อย่างสิ้นเชิง
“โห!!..ห้ามไม่ให้วางเอกสารบนโต๊ะเกินกว่าหนึ่งในสี่ของโต๊ะทำงาน เอกสารของแต่ละท่านจะต้องอยู่ในพื้นที่ของตัวเองห้ามกระจายไปอยู่ที่ผู้อื่น”
“นั่นแหละเสร็จแล้วแกก็มองไปที่ตู้ข้างหลังโต๊ะแกด้วยนะ เขาก็ระบุเอาไว้ อ่านดูเลยเป็นข้อ ๆ นั่นแหละ ก่อนอื่นก็เริ่มจากโต๊ะแกก่อน” สุวิมลบอกเพื่อน
“หุย!!!มีตรวจถึงในลิ้นชักเลยเหรอเนี่ย”
“ใช่แล้ว..ลิ้นชักของพนักงานทุกคนต้องเรียบร้อยหาของได้ง่าย ห้ามยัดของ หรือเก็บของสะเปะสะปะ”
“ฉันไม่เข้าใจเลยแกอีแค่เรื่องพวกนี้ ทำไมผู้บริหารระดับสูงอย่างท่านประธานต้องเดินทางมาตรวจด้วยตัวเองเลยล่ะ มันแปลก ๆ อยู่นะ”
“เอาเหอะน่า ไอ้เรามันก็เป็นแค่พนักงานกินเงินเดือน อย่าไปสงสัยให้มันมากความเลย”
- Writer
