[บทบรรยาย : ริน]
น่าอับอายจนไม่รู้ว่าจะสู้หน้าพวกเขายังไง ฉันไม่น่าไปสารภาพบาปกับพี่เสือเรื่องที่ฉันเคยคิดว่าพี่ส้มพี่สาวเเท้ๆ ของเขาคือคนคุยใหม่ เเถมเจ้าตัวยังเอาเเต่หัวเราะฉันเเล้วก็ล้อฉันไม่หยุดด้วย รู้งี้ไม่น่าบอกซะก็ดีว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ไม่คิดว่าจะมีพี่สาวที่สวยเเล้วก็เก่งขนาดนี้ด้วย ฉันคงยังรู้จักเขาไม่มากพอสินะ
เพราะงั้นต่อจากนี้เรามารู้กันให้มากกว่านี้กันเถอะ
เเต่ตอนนี้พี่เสือกำลังหลับพักเอาเเรงอยู่ พอดีวันนี้มีเรียนบ่ายด้วยก็เลยไม่รีบเท่าไหร่ เเต่ต้องรีบกลับก่อนเพราะเดี๋ยวป๊าจะรอฉัน จะพาลมาลงที่คนอื่นอีก
"พี่เสือตื่นได้เเล้ว เดี๋ยวสาย"
"อืม"
"อืมก็ลุกสิคะ"ฉันโวยวายก่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมตัวเขาเอาไว้ เหนื่อยเเย่เลยสินะดูเเลคนเมาเมื่อคืน ตอนเเรกก็คิดว่าไม่เมา เเต่พอมารู้ตัวอีกทีร่างก็เเฮงค์อย่างที่เห็น
"พี่ยังอยากอยู่ด้วยอยู่เลยอะ คิดถึง.."
"ช่วงนี้พี่เสือคงจะงานเยอะ ไม่ต้อ
