พิมรักนั่งจ้องมองแหวนเพชรวงเล็กบนนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมสุข แม้มันจะไม่ได้ราคาแพงอะไรมากมาย แต่ก็เป็นของชิ้นแรกที่มาริออสซื้อให้หล่อน
‘ใส่ไว้นะ ถ้าถอดเมื่อไหร่ เจอดีแน่”
หลังออกจากโรงแรมริมทะเลแล้ว มาริออสก็พาหล่อนแวะที่ห้างสรรพสินค้าหรูและซื้อแหวนให้ ทั้งๆ ที่หล่อนปฏิเสธ แต่เขาก็ดึงดันที่จะซื้อให้จนสำเร็จ
‘มันไม่จำเป็นอะไรเลย’
หล่อนบอกเขาไปแบบนั้น แต่เขากลับอมยิ้ม และสวมมันลงบนนิ้วนางของหล่อน
‘มันจำเป็นมากเลยละ’
‘ยังไงคะ’
‘เพราะมันจะทำให้ผู้ชายคนอื่นรู้ว่าเธอมีฉันเป็นเจ้าของแล้วยังไงล่ะ’
หัวใจของหล่อนพองฟูแน่นอกจนต้องหลบตา และตลอดทางที่มุ่งหน้ากลับมายังร้านดอกไม้ หล่อนก็นั่งอมยิ้มจนมาริออสเอ่ยแซ็วเป็นระยะ
“คนบ้า...ใครอยากได้แหวนของนายกัน” ปากบอกว่าไม่อยากได้ แต่หัวใจกลับเต็มไปด้วยความยินดี
เสียงกระดิ่งที่ดังขึ้นหน้าร้าน ทำให้พิมรักรีบปรับสีหน้า และหันไปมอง
