Nagpasya ako na magpalipas na lang muna ng oras sa may parke na malapit sa condo, para kahit paano malibang ako at pansamantalang makalimutan ang mga bagay na gumugulo ngayon sa aking isipan.
Pinagmasdan ko ang mga bata na masayang naglalaro. Ang mga pamilya na masayang nagkukuwentuhan at kumakain.
Masaya at kumpletong pamilya. Iyan lang naman ang pangarap ko, pero mukhang hindi na matutupad.
Siguro mag-asawa man ako pagkatapos ng sampung taon, magkaanak man at magkaroon ng pamilya, pero hindi na kailanman magiging buo. Hindi gaanong magiging masaya, dahil ang unang anak ko ay hindi ko makakasama.
Hiling ko na lang sana na alagaan siya ng maayos nina Manang Myrna at ng kaniyang ama.
Kung alam ko lang na magkakaganito ako ngayon, sana pala hindi ako nagpadalos-dalos noon sa paggaw
